Volgende afslag: de duurzame droombaan

Niet winst, maar milieu staat nu centraal

Sinds januari werkt Bart van Laar (33) bij Circle Economy, een groen bedrijf, dat in 2012 werd opgericht. Daar werkt met bedrijven die hun oude bedrijfsmodel circulair willen maken. Ze willen volledig schoon worden, met energie-, grondstoffen- en watergebruik. Van de Laar is medeverantwoordelijk voor het 'ledenbestand' (die bedrijven).

De tekst loopt door onder de foto.

Zijn baan is aardig commercieel, zegt hij. Circle Economy is geen non-profit, maar een not-for-profit-organisatie. Winst maken is geen hoofddoel, maar er mag zeker geld binnenstromen. Het belangrijkste is de circulaire economie vooruit te brengen, zegt Van de Laar. Daar is hij dagelijks mee bezig, met dertig collega's, van wie de meesten vrij jong.

Dat was wel een ander verhaal bij zijn vorige baan. De laatste acht jaar was hij in dienst bij Intertrust, waar in Nederland zeker 450 mensen werken. Dat is een trustkantoor. In de praktijk, zegt Van de Laar, gaat een deel van de verleende diensten om internationale belastingconstructies, via brievenbusfirma's. Winst staat centraal. De laatste jaren, zeker na de onthullingen in de Panama Papers, staat de trustsector in een kwaad daglicht. Het knaagde al eerder, die focus op 'belastingefficiëntie', maar negatieve aandacht van buitenaf versterkte zijn voornemen om een groene switch te maken.

"Ook het dertigersdilemma speelde mee", zegt Van de Laar. Ik ben nog jong, dacht hij, ik wil iets goeds doen. Ergens aan bijdragen, de wereld beter maken. "Als ik kinderen krijg, wat wil ik dan kunnen zeggen over mijn baan?" Iets zinvols, ontdekte hij op een cursus van intermediair Sustainable Talent. Werken bij een goed doel? Dat sprak hem best aan, maar het paste minder bij zijn commerciële achtergrond. Toen er een plek vrijkwam bij Circle Economy, greep hij zijn kans.

Nee, zijn werkdag ziet er nu niet opeens totaal anders uit. Het draait nog steeds om klanten helpen en die tevreden houden. Het doel is wel totaal anders. Een impact-organisatie noemt hij het Amsterdamse Circle Economy, omdat milieuverbetering centraal staat. Dat geeft voldoening. Privé was Van de Laar al iemand van korter douchen en de thermostaat een graadje lager. Achteraf bekeken: bij het trustkantoor zat hij nooit helemaal op zijn plek. Dat wil niet zeggen dat hij er spijt van heeft. "Over het snijvlak van recht en economie heb ik veel geleerd." Om sectoren als de bouw en de textiel circulair te maken, komt die kennis van pas.

Uit de rechtbank naar groene energie

"Als je echt een duurzame baan zoekt, dan lukt het", zegt Catharina Driesse (36). Zij stapte in januari over van de rechtspraak naar de wereld van stroomkabels, windmolens en zonnepanelen. Driesse begon als teamleider bij netwerkbedrijf Alliander, waar ze uitvoerders aanstuurt bij storingen en onderhoud.

'Een gouden kooitje' in de rechtspraak, met vast contract en leuke collega's, zette ze daarvoor aan de kant. Na acht jaar stopte ze als teamleider voor digitalisering van de rechtspraak, waardoor aanklagers, advocaten en curatoren van papier naar internet kunnen.

"Digitalisering boeide me onvoldoende", zegt ze. "Ik wilde heel graag iets gaan doen met meer betekenis, iets goeds voor duurzaamheid." Dat de wereld van groene energie haar trok, ontdekte Driesse toen ze na een verhuizing haar nieuwe woning flink verduurzaamde, met isolatie en een zonneboiler.

Bij de buurtborrel bleek: ze wist er opeens opvallend veel vanaf. Als ergens aardgasloos wonen ter sprake kwam, dan begon Driesse enthousiast uit te leggen, terwijl anderen vooral met vragen zaten. "Toen dacht ik: wow, ik wil hier wat mee, de energietransitie." Alleen: haar hele netwerk zat in de rechtspraak. Ze wilde wel leiding blijven geven, dus bij een van de vele groene start-ups had ze weinig te zoeken.

Op een verjaardag van vrienden gooide ze haar wens in de groep. Zo kreeg Driesse de eerste tips voor nieuwe contacten. Werkcoach Annick Schmeddes, nummer 50 in de Trouw Duurzame 100, hielp haar ook vooruit.

Via het Top Womens Network ontdekte Driesse de baan bij Alliander. Ze vond het een hele stap, daadwerkelijk haar baan opzeggen. Haar man steunde Driesse in haar keuze, dat was heel belangrijk voor haar. "Ik hoef geen tonnen te verdienen. Ik wil met mijn werk iets doen waar de wereld echt iets aan heeft." Niet dat ze nu op haar werk de hele dag over energietransitie praat. Het gaat er om het stabiel houden van stroomtoevoer. Dat bepaalt wel hoe de schone energievoorziening van de toekomst er kan komen.

Driesse denkt dat veel mensen van ander werk dromen, maar beren op de weg zien. Haar advies: zoek heel goed uit wat je wilt, wat er kan, en ga ervoor.

IT'er droomde van duurzame vliegreizen

Zijn loopbaan is best bewogen, zegt Anil Balgobind (44). Na een technische studie werd hij in 2000 ingehuurd door ING, als zelfstandig techneut. Hij klom op, werd projectleider. Balgobind koppelde hardwaresystemen toen ING en de Postbank fuseerden. Een prachttijd, vindt hij. Tot de crisis uitbrak.

Er volgden turbulente jaren. ING wankelde, maar bleef in 2008 overeind door een staatslening van 10 miljard. Het duurde tot eind 2014 voor hij vertrok. Niet omdat hij de bankenwereld slecht vond, of saai. Hij werd veertig en wilde echt nog wat anders. Balgobind ging werken bij Schiphol, weer als zelfstandig IT-expert. Werken voor de luchthaven, waar hij als mannetje van anderhalf met zijn Surinaamse ouders in Nederland arriveerde, was een jongensdroom.

En daar gebeurde het. Elke dag rook hij de vieze kerosine, hij zag de vliegtuigen opstijgen en landen. Op een hackathon in Berlijn hoorde hij over de groei van CO2-uitstoot door vliegverkeer en de mate waarin die de aarde opwarmt, het klimaat verstoort.

Daar wilde hij iets tegen doen. "Ik was geen milieuactivist hoor", zegt hij. "Maar mijn drive voor duurzaamheid werd steeds groter." Schone energie in de strijd tegen klimaatverandering, dat werd zijn missie. Hij begon een start-up, die ging samenwerken met SkyNRG. Dat bedrijf gelooft in biobrandstof voor vliegtuigen, gemaakt van frituurvet of duurzame reststromen. "Daar gingen mijn ogen van twinkelen", zegt hij.

De groeiende uitstoot veroorzaakt door vliegreizen staat haaks op het klimaatakkoord van Parijs. De brandstof schoonmaken, dat klonk werkelijk duurzaam. Heel wat anders dan milieubeleid door dubbelzijdig printen, bij ING.

Balgobind ontwikkelde in 2016 een platform voor duurzame vliegreizen. In die start-up, bedoeld als een schone revolutie in de reisbranche, stak hij eigen geld. Over het resultaat is hij kort: "Het is me niet gelukt." De vliegtuigsector sprak veel, maar deed weinig, zegt Balgobind. Het is een complexe branche met enorme commerciële belangen. "Dat heb ik onderschat." Toch heeft hij geen moment spijt dat hij zijn groene luchtvaartdroom heeft nagejaagd.

Zijn vrouw vond het langzamerhand wel tijd dat hij zou kiezen voor meer zekerheid, voor het gezin Balgobind. Nu werkt hij onder andere voor de gemeente Amsterdam, met zijn nieuwe bureau Design Digitale Zaken. Hij ontwikkelt IT om sociale problemen aan te pakken, zoals robottechnologie voor eenzame of depressieve mensen. Zo'n sociaal project kun je ook onder duurzaamheid scharen, vindt hij. "Ik kies alleen nog voor betekenisvol werk."