Ook BN’ers mogen zich oprecht zorgen maken over het klimaat

Een aanpalende ochtendkrant, toevalligerwijs ook met een T, schreef een stuk over BN’ers die klimaatactivist zijn geworden (twee quotes: ‘Sterren ingezet als wapen’ en ‘BN’ers verspreiden alarmistische boodschap en halen de strop om de nek van bedrijven en overheid aan’), het NOS Journaal sprak met actrice Carice van Houten die zich tot de Rabobank ging richten in de hoop dat die bank haar investeringsbeleid gaat aanpassen aan de realiteit van klimaatcrisis en bedreigde planeet. Waarbij ik me realiseer dat dat laatste een alarmistische boodschap is. Maar goed, ik ben gelukkig weer geen ‘ster’. Ik vind het al erg genoeg dat sommige mensen me als BN’er aanspreken, terwijl ik natuurlijk veel liever word gezien als linksdraaiend Trouw-columnist, of vegetarisch marathonloper.

Ik ken veel van de Bekende Mensen, net als u, van naam en soms faam en verder niet, maar ik geloof wel dat hun inzet, hun betrokkenheid, hun zorg, oprecht is. In het stuk waar ik naar verwijs, zegt publicist Syp Wynia dat we ‘wel vaker mensen zagen die de wereld wilden redden’, en suggereert hij dat velen het doen voor hun eigen imago en/of zakelijke belangen, en dat ze er vaak ook voor betaald worden.

Dit is natuurlijk een combinatie van lelijke suggestie en de boodschapper aanvallen omdat de boodschap je niet zo goed uitkomt. Maar goed, verderop in hetzelfde stuk komt ook de ‘twijfel in de wetenschap’ om de hoek, dus je zou kunnen concluderen dat alle middelen worden ingezet om de acties teniet te doen, en daarmee vast te houden aan de huidige situatie van economische groei op fossiele grondvesten, met alle gevolgen van dien.

Was dat nou weer alarmistisch...?

Ik haal het altijd door de war met realistisch.

Waar het mij om gaat is dit: iedereen heeft de vrijheid – ik denk eerlijk gezegd zelfs de plicht – om na te denken over hoe we met onze planeet, onze toekomst omgaan, en als je door een speling van het lot enige bekendheid en wellicht zelfs rijkdom hebt verworven, is dat niet anders. En mag je volgens mij die bekendheid dus ook gebruiken om jouw bezorgdheid of woede of hoop te delen. Zoals een ander met een collectebus rondloopt, een ingezonden stuk schrijft of een vlag ondersteboven ophangt.

En natuurlijk begrijp ik dat er mensen zijn die helemaal geen behoefte hebben aan de mening van actrice Van Houten of advocaat Ficq of zangeres Merol. Die helemaal niet willen lezen dat een man die ooit Normaal was, Bennie Jolink, kritisch kijkt naar de manier waarop FDF denkt de boerenbelangen te behartigen. (Er schijnen zelfs mensen te zijn die mijn column op deze plek niet elke week lezen, uitroepteken).

Waar ik trouwens het meeste in geloof, is dit: met elkaar praten over de zorg die je voelt, de onzekerheid over de toekomst, maar vooral over dingen die je zelf doet en verandert (minder vlees eten, de trein pakken, je tuin of balkon insectvriendelijk maken). Delen hoe dat voelt is volgens mij een manier waarop we allemaal een beetje influencer kunnen zijn.