Die ‘postzegeltjes natuur’ zijn juíst een argument om te redden wat er nog over is

De pppartij die in de aanloop naar de provinciale verkiezingen de meeste aandacht weet te genereren – door hun opvallende politiek leider, hun uitingen waarin ze boeren, jagers en vissers ondersteunen, het massale aantal bbborden en vlaggen die delen van het prachtige platteland feitelijk aan het zicht onttrekken, en door de kritiek die ze van andere partijen (en columnisten) krijgen, waarvan ze zelf zeggen dat ze hun marketingmedewerker hebben kunnen ontslaan omdat elke kritiek ze weer een zeteltje oplevert – die partij gaat het vast goed doen in vele provincies.

Maar ik twijfel of het er, voor natuur en klimaat in dit land, echt BBBeter van gaat worden.

In hun bewering dat de oceanen er beter voor staan dankzij bevissing zijn wel wat gaten te schieten. Maar aangezien ze ook beweren dat jagers lekker bezig zijn, twijfel ik of ik dat wel moet doen. Oké, heel kort dan: een zee in balans kan heel goed zonder visserij (volgens marien bioloog Irene Kingma). Ook de vogels die nu leven van de bijvangst die overboord gaat, vinden wel een andere manier om te overleven. Plus: we vissen wereldwijd 120 miljoen ton vis uit de oceanen (aldus visserijwetenschapper Daniel Pauly, die daarmee 40 miljoen ton boven de officiële cijfers zit, maar dat komt omdat veel vis illegaal gevangen en dus niet gerapporteerd wordt).

Vervuilende moordmachines

Grote maar: ik realiseer me natuurlijk dat vissers leven van het vissen en graag doorvissen. Zoals ik me ook realiseer dat zo ongeveer alles wat wij mensen doen ingrijpt in de natuur, en de balans die daar over het algemeen bestaat. Toen ik deze week één tweet aan de sleepnetliefde van BBB wijdde, kreeg ik vele tientallen reacties die me duidelijk maakten dat windmolens op zee een soort vervuilende moordmachines zijn die werkelijk alles kapotmaken, met hun funderingen, kabels, trillingen en fijnstof.

Het viel me op dat Caroline van der Plas in (stikstof)debatten en op andere plekken geregeld de term ‘postzegeltjes natuur’ gebruikt, en dat is slim bedacht. Naar ik aanneem door de marketingmedewerker, net voor haar ontslag. Het beeld is: kleine plukjes bos of natuur. Om die te beschermen moeten de boeren stikstofuitstoot minderen, of ‘zit de provincie op slot’, want ook de bouw en andere sectoren ‘hebben er last van’.

Feitelijk is het zo dat wij, laten we zeggen sinds de jaren vijftig, zoveel economische groei hebben weten te bewerkstelligen ten koste van heel veel natuur, volksgezondheid en lucht-, bodem- en waterkwaliteit. Dan voelt het voor mij op zijn minst erg oneerlijk als je nu door wilt gaan met wat we al zo lang doen, omdat het maar om ‘postzegeltjes natuur’ gaat. Die postzegeltjes zijn geen argument om door te gaan, maar juíst een argument om te veranderen en te redden wat er, goddank, nog is.

Laat de boer boeren, de visser vissen, maar alsjeblieft op een manier die de natuur en leefomgeving niet verder vernietigt. Daar worden we allemaal beter van. Met één b.