De kuifkwakadroepie werd een statussymbool in de wereld van de gangs

Kuifkwakadroepie
Quaquadriathithus rufus
L 28 cm

Van oorsprong algemene bewoner van de uitgestrekte, zeer vochtige, ondoordringbare regenwouden van Midden- en Zuid-Amerika. Verenpak naar zwart gaand donkerblauw met lichtere accenten op de derde vleugelpennen en sierlijke staart. Groene kuif welke tijdens de roep en de zang wordt opgezet. Zie scherpe, gekromde echte fruit- en noteneterssnavel.

Roep, een scherp ‘KKKwwakkkàààkkakakKKwwak’. Zang, een eigenlijk niet te omschrijven serie van verschillende melodieën, welke bestaan uit van hoog naar laag gaande ratelende fluittonen, afgewisseld met ritmische schorre, diepe keelklanken, maar ook uit een luidkeels gillen, piepen en knorren. Imitaties van andere bosbewoners worden vaak met een schijnbare achteloosheid afgewisseld met het eigen repertoire.

Scheldpartijen

In Suriname en op de Antillen veelal gehouden als kooi- en kweekvogel, daar de zang- en imitatiekwaliteit in gevangenschap, met veel geduld en vakkennis enorm kan worden verbeterd. Bij de zangvogelwedstrijden in het Vierwindenpark in Paramaribo zijn elke zondagmiddag vele honderden Kuifkwakadroepies te zien en vooral te horen. Ook bij de in Nederland gevestigde Surinamers en Antillianen is het houden en het kweken van zangvogels zeer populair en zijn de Kwakadroepies veruit favoriet.

De laatste jaren is er ook onder de jeugd belangstelling ontstaan voor de zangvogelsport en is het bezitten van een tamme vogel zelfs statussymbool in de wereld van de gangs, met name in de Amsterdamse Bijlmermeer. Het verbeteren van de zangkwaliteit heeft echter plaatsgemaakt voor het aanleren van de zogenaamde straattaal, met het accent op de meest grove scheldpartijen, waarvan “marapieka dong dong, pima-pima-pima-pico, madroepi-con, kwapito reng deng, blazie blazie chica!”* hoog op de ranglijst staat.

Het op commando uitsteken van het helrode vogeltongetje en het vooroverbuigen en de cloaca tonen geldt voor de gangleden als de absolute topprestatie. In veel gevallen worden de in het ouderlijke huis gehouden tierende vogels door de tot wanhoop gedreven vaak alleenstaande moeders uiteindelijk niet verdragen en vanaf een balkon of uit een slaapkamerraam vrijgelaten. Ook ontsnappen er door slordigheid ten gevolge van drugs-, alcohol- en pillengebruik van de jeugdige eigenaar vogels, waardoor in onder andere het Nelson Mandelapark in Amsterdam-Zuidoost, Wijkpark Het Oude Westen in Rotterdam en in het Sjeng Korstjensplantsoen in Heerlen al kleine broedkolonies zijn ontstaan en lijkt de van oorsprong tropische Kuifkwakadroepie zich voorgoed als standvogel in Nederland te hebben gevestigd.

* In verband met de zeer grove, seksistische inhoud van genoemde scheldpartijen, heeft de schrijver besloten deze niet te vertalen, uit angst voor ingezonden boze brieven en eventuele opzeggingen van abonnementen.

Iedere week beschrijft O.C. Hooymeijer een vogel die aan zijn brein is ontsproten. Eerdere afleveringen in de serie ‘De Wondere vogelwereld van O.C. Hooymeijer’ leest u hier.