De aardappels van oud-Zuidas advocaat Arwin Bos hoef je niet te schillen

Zes jaar geleden werkte Arwin Bos (34) nog als advocaat op de Zuidas. Inmiddels ziet zijn werkweek er iets anders uit: maandag aardappels rooien, dinsdag afspraken met klanten en woensdag zijn percelen in Zwanenburg en Nieuw-Vennep bezoeken. Bos: “Het is heel gevarieerd werk; ik heb ook geen chagrijnige dag als ik een dag op de rooimachine sta.”

In de opslagruimte in Zwanenburg is er ruimte voor honderden tonnen aardappels. Aan een lopende band halen twee Poolse medewerkers de gebroken aardappels en de kluiten eruit. Afgelopen week heeft Bos de La Ratte- en Roseval-aardappels van het land gehaald. De frietaardappelen, en de Vitelotte Noir - een truffelaardappel, oorspronkelijk uit Peru - moeten nog. “Dit is voor een aardappelboer de mooiste periode van het jaar.” Maar Bos is niet zomaar een aardappelboer: hij teelt erfgoedrassen. De reden? Bos: “Toen ik in 2013 begon, hebben mijn vrouw en ik zo’n 35 verschillende soorten aardappels uitgeprobeerd aan de keukentafel. Een aantal erfgoedrassen stak er qua smaak ver bovenuit.”

Bos komt uit een geslacht van aardappeltelers, hij is de vierde generatie. Na vijf jaar in de advocatuur wist hij dat hij iets anders wilde gaan doen: “Je bent de hele dag bezig de problemen van anderen op te lossen. Ik wilde meer buiten zijn en meer vrijheid hebben.” Voor hij definitief in het bedrijf van zijn vader stapte, moest er alleen wel het nodige veranderen. “Mijn vader heeft een vrij traditioneel bedrijf geleid; hij teelde voor de frietfabriek. Ik dacht: dat is een heilloze weg.” Er werd immers te weinig verdiend en de cultuur sprak hem niet aan: “Het paste niet bij mij. Mijn vader werd nooit gebeld met de opmerking: ‘Goh, wat heb je weer lekkere aardappelen geleverd’.”

Erfgoedaardappelen zijn ‘moeilijke’ aardappelen, maar dat neemt Bos voor lief: “Ze groeien ongelijkmatig, ze geven minder kilo’s en ze zijn kwetsbaar. Dus moeten ze op een speciale manier worden gerooid.” Bos neemt een paar aardappelen in zijn hand. Het zijn de La Ratte (uit 1872); wat kleiner en een stuk langwerpiger dan je gewend bent van de standaard aardappelen uit de supermarkt. Bos: “In de winkel heb je drie smaken: kruimig, licht kruimig en vastkokend.” Hij vervolgt: “Lange tijd wilden we maar één ding in Nederland en dat was een ronde, gele aardappel.” Geen paarse aardappelen met putten, lacht hij. Die trend is nu aan het veranderen: Bos begon in 2013 met 3 hectare, inmiddels zijn dat er 30. Hij levert aan frietzaken, maar ook aan supermarkten, kleine winkelketens en restaurants.

De aardappelboer heeft nog steeds consumenten die aan hem vragen: ‘Maar hoe moet ik deze aardappels schillen?’ “Ik zeg dan: ‘Je moet ze ook niet schillen, dat doet een Fransman ook niet. Je hoeft ze alleen af te borstelen.’ Hij vervolgt enthousiast: “Een stamppot met schilletjes is super, dat geeft net een extra bite.”

Meer info: www.aardappelboer.nl

In deze rubriek vertellen mensen hoe ze van hun ambacht hun beroep gemaakt hebben. Lees andere afleveringen op trouw.nl/zelfgemaakt.