Al 365 dagen verzet imker Marcel zich tegen de verdozing in Tilburg: ‘Ik ben het geweten van de insecten’

Daar hebben we wethouder Bas van der Pol. Voor de verandering blijft hij een keer staan om met Marcel Horck een gesprekje aan te knopen. Lijnrecht staan ze tegenover elkaar, de stadsimker en de Tilburgs verantwoordelijke voor stedelijke ontwikkeling en economie. De een is voor natuurbehoud, de ander wil een bedrijventerrein ontwikkelen.

Toch is er een soort wederzijdse acceptatie. Horck laat Van der Pol weten dat de geplande aanleg van Wijkevoort een heel slecht idee is, de wethouder wenst de eenzame demonstrant goedemorgen en begint aan zijn werkdag. Zo gaat het elke dag opnieuw, al anderhalf jaar lang. Het is haast een running gag geworden.

Vrienden zullen ze nooit worden, boos slechts tot op zekere hoogte. Zou er een prijs bestaan voor de braafste betoger, dan ging die naar Horck. Maar hij strijdt wél ergens voor. In november 2020 begon hij zijn actie bij de ambtenareningang van het gemeentehuis, nadat een referendum over het aan te leggen bedrijventerrein werd afgewezen. Sindsdien staat hij hier elke werkdag, of anders zijn kompaan Gert Brunink. Of beiden. Illusies hebben ze nauwelijks, wel een boodschap. Die herhalen ze. En herhalen ze. En herhalen ze.

Het geweten van de insecten

Op deze ‘jubileumdag’ zijn ze met meer. Zeven man sterk, en een hond. ‘Geen dozen op Wijkevoort’ staat er voor de 365ste werkdag achtereen op de borden van de actievoerders. Daaronder een landschapsfoto die toont hoe mooi het gebied ten oosten van vliegbasis Gilze-Rijen is zonder grootschalige bebouwing.

“Jij kent mijn collega’s onderhand beter dan ik”, grapte een ambtenaar onlangs in het voorbijgaan tegen Horck. Sommige van die collega’s lopen stoïcijns langs de imker, anderen geven een knik van herkenning of een zuinige groet. ‘Ga vooral door’, schijnt er soms te worden gefluisterd.

Ze gaan hun strijd niet winnen. Horck weet het zeker, Wijkevoort gaat er komen. “Het grote geld wint altijd. Maar ik kan niet anders dan hier komen staan”, zegt hij met overslaande stem. Horck vertolkt de stem van de bijen, hij is het geweten van de insecten. Voor hen voert hij zijn strijd.

Iedereen denkt aan geld

“Ik zie ze doodgaan, tellingen bewijzen dat. Van de solitaire bijen is al 80 procent verdwenen, we geven er als samenleving niet om. Iedereen denkt altijd maar aan geld, daarom komt dit bedrijventerrein er ook. Over vijftig jaar zullen we ons afvragen waarom we overal van die dozen hebben neergezet en niet meer aan de natuur hebben gedacht.”

Hij krijgt elke dag koffie. En er is al taart bezorgd namens de gemeente. Bij de honderdste dag, en de tweehonderdste. Vandaag blijft het bij een wat langer gesprek met de wethouder. Van der Pol legt nog maar eens uit dat de stad vooruit moet.

Dat een groeiende stad om extra werkgelegenheid vraagt, dat de landbouwgronden die nu in het betreffende gebied liggen weinig natuurlijke waarde vertegenwoordigen. En vooral dat de verplichte groene daken en de gasloze aanleg van Wijkevoort het klimaat goed zullen doen. Wijkevoort wordt hoogwaardig en zal in zijn eigen energie voorzien. Mooie woorden, maar Horck is voor de 365ste keer niet onder de indruk. “Wat moet een bij met een zonnepaneel”, bromt hij.

Elke dag van kwart over acht tot negen uur

Hoelang ze hun actie, dagelijks van kwart over acht tot negen uur, zullen voortzetten, weten Brunink en Horck nog niet. Het telbord dat de PvdA (Horck: “Zij waren ooit tegen het bedrijventerrein, totdat ze in de coalitie mochten.”) hen vele protesturen geleden aanbood, bestaat uit vier cijfers. In die zin kunnen ze nog even vooruit, tot voorbij de duizend. Misschien komt het ervan.

Dan zegt Horck dat zijn protest niet alleen een stem tegen de gemeente Tilburg is. “Wat hier gebeurt, gebeurt overal. Zelfs al zouden we Wijkevoort kunnen tegenhouden, dan nog winnen we er feitelijk niets mee. We moeten een hele generatie die is opgegroeid met de gedachte van economische vooruitgang zien om te krijgen. Ik had ook ergens anders kunnen gaan staan. Maar waar? Mijn frustratie moet ergens worden geadresseerd. Dan maar hier bij het gemeentehuis, denk ik.”

Lees ook:

Verdozing gaat door: nog drie miljoen vierkante meter aan distributiecentra in aantocht

Het is nog niet afgelopen met de verdozing van het Nederlandse landschap. Tot eind 2023 komen er zeker 64 distributiecentra bij.

Nederland kreeg er een recordaantal distributiecentra bij, maar het enthousiasme ervoor is tanende

Bijna 1,7 miljoen vierkante meter aan megadistributiecentra werd er vorig jaar bijgebouwd, een record. Maar het hoogtepunt is voorbij, zeggen insiders.