Review
Ze liet een diep lachje in haar keel dartelen.
Diana Lebacs: De langste maand. In de Knipscheer, Amsterdam; 221 blz. - Fl. 32,50.
Diana Lebacs weet een levendig beeld te geven van Curaçao zoals het veranderde en nog verandert. De trotse Birina die haar eigen boontjes wil doppen, is een levensechte figuur, die de Nederlandse lezer een heel bijzondere manier van denken toont. De roman biedt een kritische blik op de inwoners van Curaao die zichzelf verliezen, en op Nederlandse passanten die hun bevooroordeelde visie over de werkelijkheid heen schuiven. Toch is Lebacs' boodschap positief: veranderingen zijn nog geen verslechteringen, als men maar de traditionele behoedzame manier van omgaan met elkaar in stand houdt.
Twee kritische kanttekeningen slechts. Men hoeft nog niet aan het Westers pessimisme te lijden om de 'padrino' van Evy, die aan het slot uit de lucht komt vallen, als een deux ex machina romantechnisch af te wijzen. En de stijl heeft aan het begin van de roman nog naast die van meisjesromannetjes gelegen. Mensen praten niet, maar brommen of verzekeren met klem. Met als dieptepunt over een 69-jarige: “Ze liet een diep lachje in haar keel dartelen.”
