Wie de ringen erbij dacht, waande zich bij Tarkan op een trouwfeest

Voor veel Nederlanders staat de Turkse zanger Tarkan gelijk aan jaren-negentignostalgie. Hij scoorde uit het niets een hit met ‘Şımarık’, dat vrolijke liedje met die kenmerkende kusgeluidjes, en verdween even snel als hij gekomen was van het toneel. In werkelijkheid was Tarkan in Turkije al mateloos populair toen hij internationaal doorbrak en twintig jaar later is hij dat nog steeds.

In Amsterdam bestaat zijn publiek voor een aanzienlijk deel uit Turkse Nederlanders, onder wie opvallend veel jongeren die geen actieve herinnering zullen hebben aan de tijd dat ‘Şımarık’ in de hitlijsten stond. Ze zingen elk nummer woord voor woord mee en protesteren luidkeels als Tarkan, al dan niet voor de grap, de klassieke fout maakt zijn fans in het Duits te bedanken voor hun komst.

Tarkans stijl is een mix van de Turkse klassieke muziek waarin hij zich schoolde en westerse popstijlen als disco, funk, eurohouse, knuffelrock en zelfs metal. Daarmee kun je eindeloos variëren en dat doet hij ook, al weigert hij vanavond de uitersten op te zoeken. Zijn tienkoppige band laat vrijwel alle liedjes klinken zoals ze, recent of decennia geleden, aan de studioalbums zijn toevertrouwd. Twee achtergrondzangers geven Tarkans stem een warme gloed, maar halen daarmee ook een bepaalde puurheid weg. Tijdens een akoestisch blok wordt de voltallige band ingezet om elke stilte op te vullen. Zo wordt het nooit echt intiem.

Ook visueel blijft het wat op de vlakte. Op schermen verschijnen beelden die doen denken aan ouderwetse screensavers. Dat zou een stijlkeuze kunnen zijn, maar het lijkt eerder voort te komen uit desinteresse.

Wat aan ambitie ontbreekt, maakt Tarkan ruimschoots goed met zijn verschijning. Hij heeft ontzettend veel plezier in wat hij doet. Ondanks zijn veelzeggende bijnaam ‘Megaster’ lijkt hij eerder een gezellige neef of buurjongen. Dat hij niet buitengewoon goed kan dansen maar dat wel vol overgave doet, maakt hem een ontzettend innemend figuur. Tarkan begon zijn carrière als bruiloftszanger en diep van binnen is hij dat misschien nog steeds. Wie de taart en de ringen erbij denkt, waant zich vanavond op een prachtig trouwfeest.

Lees ook:

Tarkan, ik hou van je!

In 1999 trad Tarkan op in Nederland. Meisjes gillen. Hij trekt zijn jasje uit, zet z’n zonnebril af: de verleiding is compleet. Turken brullen de teksten letterlijk mee, Nederlanders ‘lalala-en’ er niet minder om.