Weer zingen? Willemijn Verkaik zat meteen op haar oude adrenalineniveau

Hoge hakken, strakke broek, glitterjasje over zwart shirt. En een microfoon in haar hand. Zo is Willemijn Verkaik (45) op haar best. Na maanden stilzitten en haar stem sparen, mocht ze deze weken weer een paar keer zingen. Niet voor het megapubliek dat ze gewend is in Berlijn, Londen of New York – afgelopen februari zelfs bij de uitreiking van de Oscars in Los Angeles – maar voor een coronaproof publiek van 240 mensen in het Amsterdamse theater DeLaMar.

Toen DeLaMar haar begin juni vroeg om in de zomer twee keer een uur te komen zingen, zei ze meteen ja. Dit keer geen orkest in de bak, geen enorme cast om haar heen, geen kostuums of decor, maar alleen een bevriende pianist en haar echtgenoot als begeleiders. Ze is zelfs haar eigen visagiste.

Eigenlijk zou ze deze weken door Nederland fietsen, vertelt ze ’s middags in de artiestenfoyer van DeLaMar. Gympies, spijkerbroek, blauw T-shirt, het lange haar los op haar rug: Verkaik mag dan wereldberoemd zijn – als vertolkster van Elsa in ‘Frozen’ I en II in de Duitse en Nederlandse versie en succesvol tot op Broadway en West End als de groene heks Elphaba in ‘Wicked’ - achter de schermen maakt ze een opvallend nuchtere indruk.

Tot eind mei zou ze met de musical ‘Annie’ door Nederland toeren, daarna zou ze twee maanden vrij zijn alvorens de musical ‘Waitress’ van start zou gaan. Maar plotseling had ze half maart al vakantie. Verkaik: “Ik durf het nauwelijks hardop te zeggen, want zoveel mensen hebben het zwaar door corona, maar voor mij was het eigenlijk heel fijn dat ik even kon slapen, lezen, uitrusten. Vanaf 2005 heb ik veel in Duitsland gewerkt, heel 2018 en half 2019 woonde ik in Berlijn en Oberhausen. Daar zong ik vaak acht shows per week. Ik heb mijn man Bart van Hoof jarenlang heel weinig gezien. Nu is er eindelijk tijd voor ons samen. We genieten enorm van het huiselijke, van de kleine dingen.”

Seizoen valt weg

Maar toen werd plotseling haar hele komende seizoen gecanceld. De musical ‘Waitress’, waarin Verkaik vanaf augustus de hoofdrol zou zingen, werd helemaal afgelast. “Ik had me enorm verheugd op mijn rol. Toen het hele seizoen wegviel, was dat wel een klap. Maar ja, we zitten nu allemaal in hetzelfde schuitje. Bovendien, als ik zie wat deze ziekte aanricht bij mensen, heb ik eigenlijk geen reden tot klagen.”

Zingen deed ze die maanden helemaal niet. Ze had er de puf niet voor. Verkaik: “Ik wilde het piano- of gitaarspelen oppakken. Maar ook dat kwam maar niet van de grond. In de tuin een boek lezen deed ik toch liever, ik voelde me nog niet uitgerust.”

Alles veranderde plotseling toen DeLaMar begin juni belde. Het aanbod om twee keer een uur te komen zingen, activeerde de zangeres onmiddellijk. “Leuk!, dacht ik. Ik heb mijn man aangekeken en we zeiden tegen elkaar: ‘Natuurlijk doen we dat’. Ik had meteen mijn oude adrenalineniveau terug.”

Een avond met de hoogtepunten uit haar musicalcarrière? Dat zouden haar fans wel willen, maar zelf vond ze dat te weinig uitdagend. In de show, die ze de titel ‘And now…’ meegaf, vertelt ze het publiek wat ze de afgelopen vier maanden meemaakte: de rust, de lange wandelingen, de domper toen ‘Waitress’ niet doorging, de roeimachine die vervolgens werd aangeschaft en de schoongemaakte keukenkastjes.

Het vertellen wisselt ze af met uiteenlopende liedjes: Elsa’s hit ‘Into the Unknown’, maar ook andere genres als ‘Het dorp’ van Wim Sonneveld en Dolly Partons ‘9 to 5’. Zingend is Verkaik op haar best. Technische beperkingen lijkt ze niet te kennen, ze kan alle genres aan en overrompelt het publiek met haar doorleefde interpretaties. Aan haar twee begeleiders, Van Hoof op verschillende blaasinstrumenten en pianist Mark Kuypers, heeft ze meer dan genoeg om een uur te boeien.

Uit haar comfortzone, dat was haar opdracht aan haarzelf. En dat is goed bevallen. “Ik vond het heel fijn om deze muziek en de emoties daarin te delen met mensen. Dit voelde niet als een plan B, meer als een plus!”

Omscholen

Uiteindelijk werden het dertien in plaats van twee concerten. Maar na komend weekend is het voorbij en staart een blanco agenda haar aan. Op een paar workshops en concertjes na heeft ze voorlopig niets te doen. Tijd om een oude droom te verwezenlijken: een solo-album met zelfgeschreven songs? “Ja, dat dacht ik zelf ook. Want dit staat al jaren bovenaan mijn lijstje. Maar tot nu toe komt het er niet van, al heb ik nu de tijd. Ik heb een paar liedjes geschreven en krijg daar goede reacties op. Maar ik ben nog niet tevreden.”

“Ik ben eraan gewend om af en toe grote gaten tussen projecten te hebben. Maar dan heb ik altijd iets in het vooruitzicht aan de horizon. Er zijn wel wat plannen hier en daar, maar door dat virus weet je niet wat kan doorgaan. Dat is voor iedereen lastig nu.”

Om haar heen ziet ze dat veel mensen zich gaan omscholen. “Ik ben ook research gaan doen naar wat voor werk er in de maatschappij nodig is en wat er bij mij past. Door de concerten in DeLaMar is dat even naar de achtergrond gedrongen.”

Denkt zij serieus na over omscholen? Ze is toch een wereldster? “Ja, haha.” Ze haalt haar schouders op. “Ik ben geen stilzitter. Ik denk aan een studie om me te ontwikkelen, een vak om uit te oefenen. Logopedie bijvoorbeeld. Dat is dienstbaar, maar ligt toch dicht tegen het zingen aan.”

Het zou niet makkelijk voor haar zijn om het zingen los te laten. “Ik hou het meest van op een podium staan. Zingen doe ik het allerliefste. Ik ben het meest open als ik zing. Het is mijn uitlaatklep, het is wat mij compleet maakt als mens. Maar als dat niet gaat, moet ik een andere manier vinden om gelukkig te zijn.”

Willemijn Verkaik zingt vrijdag en zaterdag nog, twee maal twee concerten, in DeLaMar. Informatie: delamar.nl.

Lees ook:

Hoe zingt commandant Karremans als hij zijn emoties binnenhoudt?

De val van Srebrenica leent zich niet als onderwerp voor een opera. Maar de thuiskomst van commandant Karremans wel. Huba de Graaff schreef de muziek voor de opera De Lamp. Door muziek te schrijven voor Karremans kon ze ondanks alles met hem meevoelen.