Weddingplanner Susanna gelooft niet in het huwelijk, alleen in de bruiloft

Of dat tafellint à zevenhonderd euro ervan af kan, meldt Jeff, want de gedekte tafel is zo ook al mooi, en het hoeft niet zo duur. Die nuchterheid neemt me voor hem in, in deze veramerikaniseerde business. Jeff en Marlou zijn in overleg met hun weddingplanners Nina (31), Susanna (29) en stagiaire Kim voor hun bruiloft op Mallorca.

Als een geheel vanzelfsprekende situatie - zo brengt de nieuwe realityserie Alles voor de bruiloft (KRO-NCRV) het fenomeen ’s woensdags in beeld. Natúúrlijk besteed je de organisatie van ‘de mooiste dag van je leven’ uit aan professionals.

Maar waar komt de noodzaak voor die serie eigenlijk vandaan? Na twee jaar corona-restricties halen mensen hun uitgestelde bruiloften in: dat klopt. En nu vindt een publieke omroep het kennelijk nodig deze nieuwe industrie te volgen. Ik begon met opgetrokken wenkbrauwen aan de zesdelige serie, vanwege het halloween-, babyshower- en nu weddingplannergedoe uit Amerika. Toen Jennifer Lopez in haar film een weddingplanner speelde (2001), bestond dat beroep hier nog niet. Nu zijn het er ongeveer vijfhonderd en maakt 8 procent van de bruidsparen van hen gebruik, schrijft Trouweninderegio.nl.

Feesten variërend van 30.000 euro tot twee ton

Nina Molendijk en Susanna van Uffelen begonnen hun eigen bureautje The Travelling Wedding Planner een aantal jaar na de hotelschool. Mensen laten hun eten, haar, nagels, de schoonmaak, verbouwing en bijles van kinderen al door anderen verzorgen; laat staan dat ze dan zo’n unieke, belangrijke dag in hun leven helemaal zelf zouden regelen.

De serie volgt hen steeds bij een nieuwe bruiloft die ze met ‘georganiseerde chaos’ willen organiseren. Je maakt kennis met het lieve stel Jim en Paula, of controlfreaks Vaenice en Etiènne en hun uitbundige, vierdaagse Toscaanse bruiloft.

Na de voorbereiding van feesten variërend van 30.000 euro tot twee ton, wil je toch wel weten hoe die bruiloft in de volgende aflevering gaat. Ik keek prompt de hele serie achter elkaar. Nina en Susanna zijn betrokken, behulpzaam en kalm in crises. Weet een sangria-bar niets meer van de gereserveerde borrel voor zestig man; of blijkt een hele vlucht geannuleerd zodat 25 bruiloftsgasten niet naar Zuid-Frankrijk kunnen: ze fixen het. Als er geen vlucht, trein of auto meer te boeken blijkt, vindt Nina nog wel een touringcar. Dit zijn leuke vrouwen aan wie je je feest kunt overlaten. Nina heeft bovendien net een baby, die ze meeneemt voor de borstvoeding; ook weleens modern om te zien.

Waarom zo vaak in het buitenland?

Maar ik zie niet wat deze KRO-NCRV-serie van een promotiefilm onderscheidt. Of van een RTL-productie. De kritische vragen ontbreken: moet het allemaal zo Instagrammable professioneel, meerdaags en gedetailleerd - met goodiebags (gasten-cadeautasjes) en een eigen themanaam op servetten en waterflesjes - zonder daar enige vraag over te stellen? En: waarom zo vaak in het buitenland, voor de Instagramplaatjes?

Nederland is ook mooi. In Nederland komen familie en vrienden gewoon zelf naar je bruiloft. Zonder CO2-verspillend, gedwongen duur, driedaags vliegreisje voor iedereen.

Het is veelzeggend wat de single Susanna zegt over trouwen: “Ik wil familie en vrienden samenbrengen om de liefde te vieren, maar ik hoef geen krabbel op een contract om mijn liefde te betuigen.” Susanna gelooft niet in het huwelijk, alleen in de bruiloft. En die moet dan perfect zijn.

Vijf keer per week schrijven Maaike Bos en Renate van der Bas columns over televisie.