Waarom ‘Queen Charlotte’ beter is dan het originele ‘Bridgerton’

‘Queen Charlotte’ is net zo fantasierijk als ‘Bridgerton’. Toch is de spin-off een stuk onderhoudender dan het origineel.

Een jonge prinses in een koets. Ze is op weg naar haar huwelijk, met een man die ze nog nooit heeft gezien. Ze heeft er de pest in, ondanks de smeekbedes van haar broer die tegenover haar zit.

Ze zit gevangen, deze Charlotte van Mecklenburg-Strelitz. Is het niet in haar toekomstige huwelijk, dan is het wel in haar kleding, die het haar onmogelijk maakt fatsoenlijk te zitten. ‘Als ik beweeg steken de baleinen in mijn korset me dood.’

Het is maar een metafoor, zou ik willen zeggen tegen de modehistorici die waarschijnlijk weer in de pen klimmen vanwege de historische incorrectheid hiervan. Natuurlijk steken die baleinen je niet dood. Aan historische correctheid hebben de makers van Queen Charlotte: A Bridgerton Story sowieso een broertje dood.

Queen Charlotte is meer dan een liefdesverhaal

Hoewel er toch grote verschillen zijn met Bridgerton, de serie waarop deze spin-off is gebaseerd. Bridgerton gaat enkel en alleen over de liefdesperikelen van fictieve adellijke families in de Engelse high society. Eindeloos wandelen met een potentiële geliefde, zweterige boezems, potsierlijke pruiken en hete seksscènes.

Maar Queen Charlotte heeft echt bestaan, en ze trouwde echt met die vreemde man, de Britse koning George III. Het werd een liefdevol maar tegelijkertijd hartverscheurend huwelijk. Ze waren dol op elkaar, maar George leed aan mentale problemen. In de serie zien we hoe de jonge Charlotte dit stap voor stap ontdekt.

Dat maakt de serie een stuk interessanter en onderhoudender dan Bridgerton. Naast het ontroerende begin van de relatie tussen de koning en de koningin, laat de serie ook zien hoe het komt dat het hof in dit parallelle universum niet louter meer uit witte mensen bestaat. De koningin is van kleur, dus krijgen tientallen niet-witte mensen pardoes adellijke titels. Het Grote Experiment, noemt het paleis het, om de top van de samenleving open te zetten voor iedereen. Voor de witte elite is dit even slikken, en het gaat dan ook niet zonder slag of stoot.

Op die manier beklimt Lady Agatha Danbury de sociale ladder, ook haar kennen we uit het originele Bridgerton. Agatha werd als kleuter al uitgehuwelijkt aan een veel oudere man. Haar hele leven stond dan ook in het teken van hem. Ze leerde de muziek leuk te vinden die hij leuk vond, de boeken te lezen die hij las en het eten te waarderen dat hij lekker vond. Haar echtgenoot verkracht haar zo vaak dat haar dijen geschaafd zijn. Dus als de kans zich aandient, gebruikt Agatha ‘Het Grote Experiment’ om haar eigen leven vorm te geven. Dat maakt haar scènes een stuk onderhoudender dan die van de volwassen Lady Danbury in de originele serie, waarin het eigenlijk alleen maar om de liefde gaat.

Netflix is erin geslaagd een spin-off te maken die beter is dan het origineel.