Veel te genieten op eerste avond North Sea Jazz

De popliefhebbers kwamen vooral aan hun trekken bij acts als John Hiatt en Van Morrison die (laatstgenoemde ondanks wat technische malheur) deden wat er van hun verwacht mocht worden.

Maar ook Caro Emerald kreeg moeiteloos het publiek mee in de enorm grote Nile-zaal, alhoewel ze (mede door veel succes en tournees in het buitenland) nog steeds teert op haar succes van haar eerste album en dat hebben we in Nederland inmiddels allemaal wel gehoord. We hadden haar liever volgend jaar met nieuw repertoire gezien.

Veel werd verwacht van de Engels/Oegandese nieuwkomer Michael Kiwanauka. Handicap voor hem en zijn band was de (nu nog) te grote en kille sportpaleiszaal. Zijn veelal ingetogen en erg goed gezongen en gespeelde liedjes zouden nog veel beter tot hun recht zijn gekomen in een wat intiemere setting. Toch is deze jongeman een grote belofte voor de toekomst.

Voor vernieuwing in de jazz én opwinding tegelijk diende men gisteravond in de Darlingzaal te zijn. Daar maakte eerst de man uit Californië, Gregory Porter met zijn band de hooggespannen verwachtingen helemaal waar. Porter, die voor zijn album 'Water' uit 2010 al een Grammy-nominatie kreeg, speelde grotendeels songs van zijn eveneens lovend ontvangen album 'Be Good' van dit jaar.

Alsof dat nog niet genoeg was kregen we daarna op hetzelfde podium José James voor de kiezen. James wordt zo mogelijk een nog grotere toekomst toegedicht dan Porter en ook hij maakte grote indruk. Zijn stemgeluid lijkt in de verte op dat van Lou Rawls, ware het niet dat James zich een mengelmoes aan stijlen laat beïnvloeden. Met de attitude van een rapper beweegt hij zich over het podium en het zingen gaat hem jaloersmakend gemakkelijk af, waarbij hij ook nog eens zijn band de ruimte geeft om te excelleren.

Voor de rockliefhebbers was het lang wachten gisteravond, maar met het nachtconcert van Lenny Kravitz kwamen ze dan ook helemaal aan hun trekken. Kravitz en zijn, zoals gebruikelijk, prima ingespeelde band trokken fel van leer met een lading hits, gevolgd door een 'jazzy' middenstuk met wat latin en improvisatie, waarna het laatste half uur werd besteed aan het onvermijdelijke slotstuk 'Let Love Rule'.

Kravitz bezorgde de bezoekers op het rolstoelplatform de avond van hun leven, door samen met trombonist Steve Baxter een wandeling door het publiek te ondernemen en enkele bezoekers een persoonlijke serenade te brengen. Al met al een geslaagde afsluiting van een mooie eerste dag NSJ.