Vechten om schaduw en water op een memorabele editie van Pinkpop

Summer 2022 - Back to Live staat op het shirt van een Pinkpop-medewerker. Zo voelt het, we zijn er weer, na twee editieloze coronajaren. De 51ste editie van het popfestival werd alleen al om die reden memorabel. En dan nam ook nog Pinkpop-baas Jan Smeets afscheid.

Schaduw en water, daar draait het om op de tweede festivaldag van het driedaagse evenement. Het is met zo’n 36 graden officieel de heetste Pinkpop ooit. Elk beetje schaduw op de voormalige draf- en renbaan is bezet. Afkoelen kan bij een van de vijf waterpunten. Wachttijd: ongeveer 20 minuten.

Niet dat er veel geklaagd wordt op het terrein. De dankbaarheid overheerst op het evenement, dat na twee editieloze coronajaren op vrijdag begon met optredens van headliner Metallica, Antoon en Twenty One Pilots en wordt afgesloten door Imagine Dragons. Het is voor veel bezoekers het eerste driedaagse festival in drie jaar tijd. Pinkpop is nog steeds een festival dat bezocht wordt uit traditie, vaak met meerdere generaties familie of vaste vriendengroepen.

Dat is ook te zien in de line-up. Het zijn oude bekenden als Metallica (derde keer Pinkpop), Pearl Jam (vierde keer) en Imagine Dragons (tweede keer) waar de 30- en 40-plussers kaarten voor kopen. De jongere generatie wordt verleid met optredens van TikTok-ster Mimi Webb, streamingkanon Antoon en singer-songwriters Meau en Froukje.

Meedoen en zieltjes winnen

De hitte dwingt tot selectieve publieksparticipatie bij de vier podia. De Haagse bandleden van Son Mieux, die op zaterdag het hoofdpodium openen, zetten een belangrijke stap in hun carrière door met een kleurrijk optreden te laten zien dat ze klaar zijn voor de grotere podia. De Belgische rockband Ramkot gooit veel energie in z’n optreden bij Stage 4. Het publiek ziet het met genoegen aan, maar veel meer dan tevreden meeknikken zit er niet in.

Het zijn Ronnie Flex & The Fam die een passende soundtrack verzorgen op het hoofdpodium. De rapper, begeleid door een uitstekende band, verkent zijn culturele achtergrond met een familievriendelijke set waarin zijn vele hits een nieuwe, door Surinaamse muziekhistorie geïnspireerde verdiepende laag meekrijgen.

De Australische Courtney Barnett doet weinig moeite om zieltjes te winnen. Het is take it or leave it met haar gruizige indierock. Opvallend genoeg is ze daarmee een frisse wind tussen alle artiesten die vrijwel zonder uitzondering oproepen tot meedoen. Is het niet een sit-down (iedereen massaal door de knieën, om vervolgens gezamenlijk op te springen), dan is het meeklappen of meezingen. De achtergrondzangeressen van Kaleo proberen het publiek daar ook toe te verleiden, maar helaas, de southern bluesrock van de IJslandse (!) band is het publiek dan al compleet kwijt met ellenlange instrumentale intermezzo’s en te weinig contact van zanger-gitarist JJ.

Moshpit alleen voor vrouwen

Veel minder hip of relevant dan de Australische band Crowded House wordt het deze editie niet. Zanger en songwriter Neil Finn heeft echter verschillende tijdloze classics op zijn cv staan. Pinkpop lacht als hij Weather With You inzet, met de zin ‘Everywhere you go, always take the weather with you’.

Een paar graadjes minder kunnen gewonnen worden in de Tent Stage, zelfs als Frank Carter and the Rattlesnakes optreedt. De vervaarlijk ogende Engelsman (tatoeages in het gezicht, plat accent) heeft het hart op de goede plaats en maakt binnen no time vrienden voor het leven. Is het niet de energie van hun ruige punkrock, dan is het wel dat hij een female-only moshpit opzet met excuses dat het zo lang heeft moeten duren voordat livemuziek ook voor vrouwen een veilige aangelegenheid kon zijn. De dank komt in een daverend applaus.

Een stukje festivalhistorie wordt geschreven bij Maneskin. De Italiaanse rockband opent direct met Zitti E Buoni, het lied waarmee ze Eurovisiesongfestival 2021 wonnen. De band, drie androgyn geklede mannen en een vrouw, snapt de wetten van de glamrock goed: het gaat niet om subtiliteiten, maar om uiterlijk, verleiden en charisma.

Waarschuwing: blijf van mijn billen af

Dat laatste heeft zanger en geboren poseur Damiano David in overvloed. Met ontbloot bovenlijf paradeert hij het enorme podium over, zoekt het publiek en de camera op en trekt vlak voor het afsluitende liedje Lividi Sui Gomiti zijn broek uit. Waarschuwing aan de jonge vrouwelijke fans die op het podium mogen meedansen: blijf van mijn billen af. Dat de muziek, met covers van onder meer The Four Seasons, The Who en The Stooges, in het enthousiasme van de Italianen ronduit slordig gespeeld wordt, maakt dan al niet meer uit.

Verder afstaan van headliner Pearl Jam op deze zaterdag kan bijna niet. Bijzonder is dat zanger Eddie Vedder in fonetisch Nederlands tussen de nummers uitgebreid ingaat op de historie tussen de band en Nederland. En: altijd als het over Pinkpop en Pearl Jam gaat, gaat het over De Sprong. Tijdens het optreden op Pinkpop 1992 klom hij in de kraan van de cameraman, om vanaf een meter of vijf het publiek in te duiken. Die cameraman wordt door Vedder het podium op gehaald. Het is het hoogtepunt tijdens de gloedvolle set, waarin hoofdzakelijk materiaal uit de jaren negentig voorbijkomt, inclusief publieksfavoriet en afsluiter Alive.

Lees ook:

Hoe een leven zonder Pinkpop eruit ziet? Dat weet Jan Smeets zelf ook nog niet

Hij wilde in het harnas sterven, maar zijn gezondheid laat hem geen keus. In het eerste Pinkpoploze jaar sinds 1970 draagt oprichter, baas en boegbeeld Jan Smeets het stokje over aan de nieuwe generatie. Een laatste interview met Mister Pinkpop.