Kan er ook mooie muziek ontstaan uit een rimpelloze liefde? Suzan & Freek zijn schaamteloos gelukkig met elkaar en hun debuutalbum verovert de album top-100.
Toen Lev Tolstoj schreef dat alle gelukkige gezinnen op elkaar leken, impliceerde hij dat zij niet de moeite waard waren als onderwerp voor zijn romans. In de popmuziek wordt daar ongeveer hetzelfde over gedacht. De liefde is vooral leuk als zij onbeantwoord blijft of kapot gaat. Het ‘break-upalbum’ is een kunstvorm op zich. Voor het tegenovergestelde bestaat geen term. Ja, ‘saai’ misschien. Of ‘get a room’. Een rimpelloze liefde is voor de muziekliefhebber het vervelendst wat er is.
Muziekduo en liefdeskoppel Suzan & Freek tarten die wet. Op hun debuutalbum ‘Gedeeld door ons’ zijn ze schaamteloos gelukkig met elkaar. Dat legt ze bepaald geen windeieren. Het is dat de Beatles zo nodig het vijftigste jubileum van ‘Abbey Road’ moesten vieren in de week dat ‘Gedeeld door ons’ verscheen, anders waren Suzan & Freek op de eerste plaats in de album top-100 binnengekomen. De single ‘Als het avond is’, die aan het album voorafging, verbleef ruim een half jaar in de Top-40, waaronder drie weken op de hoogste tree. Opvolger ‘Blauwe dag’ staat al dertien weken bij de eerste tien.
Meer hoefde het niet te worden
Suzan Stortelder (27) en Freek Rikkerink (26) waren nooit van plan de gevierde popsterren te worden die ze ineens zijn. Ze groeiden op in dorpjes in de Achterhoek – zij in Zieuwent, hij in Harreveld – en leerden elkaar kennen op de middelbare school. De verkering was er eerder dan hun muzikale samenwerking. Het eerste optreden bestond uit een handvol covers op het terras van Vakantiepark De Twee Bruggen in Winterswijk, waar Freek een bijbaan had. Het leidde tot schnabbels op bruiloften, bedrijfsfeesten en dorpskroegen. Meer hoefde dat niet te worden.
In 2014 plaatsten ze een cover van een liedje van Mr. Probz op Facebook. Het beeld was onscherp, de camera-instelling amateuristisch, en Mr. Probz reageerde: ‘Heel mooi’. Elke week verscheen een nieuwe cover online. Eigenlijk is ‘herinterpretatie’ een beter woord. Het duo imiteerde niet, maar trok de liedjes in hun eigen universum, waar het vriendelijk en warm was. De filmpjes werden telkens iets professioneler, de fanschare groeide gestaag. De boel ontplofte in de zomer van 2016, toen het Amerikaanse dj-duo The Chainsmokers de ‘gesuzanenfreekte’ versie van ‘Don’t let me down’ met miljoenen volgers deelde. Giel Beelen draaide het nummer, de Belgische zanger Milow vroeg of Suzan & Freek zijn voorprogramma wilden doen. De volgende stap was een clubtour. Nog altijd zonder eigen nummers verkochten ze meerdere zalen uit.
Het stikt op internet van de coverartiesten. Hoewel daar geweldige muzikanten tussen zitten, leidt het zelden tot een noemenswaardige muzikale carrière in het covercircuit. Het is opmerkelijk dat het Suzan en Freek wel lukte. Goed, hij kan een aardig mopje gitaarspelen en zij heeft een veelzijdige stem waarmee ze het vast ver zou schoppen bij ‘The Voice’, maar dat is geen garantie voor succes.
Spijtig voor Tolstoj
Nu ze met zelfgeschreven liedjes doorbreken, valt met terugwerkende kracht iets op aan hun facebookfilmpjes. De liefde. De puurheid. Onder het musiceren kijken ze elkaar in de ogen op een manier die doet vermoeden dat ze pas twee nachten samen zijn in plaats van elf jaar. Spijtig voor Tolstoj dat hij dit niet mee kan maken. Sommige gelukkige stellen zijn gelukkiger dan andere gelukkige stellen.
Je moet doof en blind zijn om dat te kunnen negeren. ‘Als ik jou nooit had gevonden / Kon ik de leegte denk ik niet aan’, klinkt het in het openingsnummer. Op de titeltrack: ‘Ik ben er als je het vraagt / Ik sla mijn armen om je heen / Alles is mooier gedeeld door ons’. Slechte tijden zijn er bij Suzan & Freek slechts denkbeeldig, om het geluk tegen af te zetten. In de hit ‘Blauwe dag’ beloven ze dat ze er ook voor elkaar zullen zijn als het even wat minder gaat. ‘Nog even dit’ gaat over de wens mooie momenten zo lang mogelijk te kunnen rekken. Ook gehoord: ‘Je bent nog mooier dan je spiegelbeeld’ en ‘er is niets ter wereld mooier dan jou te zien’.
Toegegeven, de opeenstapeling van clichés en kromme zinnen is op het randje, het is er misschien zelfs ver over, maar als je die twee hoort zingen, als je ze in al hun oprechtheid ziet stralen, dan begin je toch aan jezelf twijfelen. Popmuziek hoeft niet per se een complex tranendal te zijn. Van een flinke dosis ongecompliceerd geluk kan net zo goed een heilzame werking uitgaan.
Lees ook:
Schrijfster Marijke Schermer zet aan het denken over de liefde
“Ik hou van je.” Ergens halverwege de nieuwe roman van Marijke Schermer staat ineens dat zinnetje. Je schrikt er bijna van. Het is nogal wat, om zo’n cliché in een literaire roman te zetten, ook al draagt het boek de titel ‘Liefde als dat het is’.
