Review
Stukken beter dan Dan Brown
Italië, 1497. Op het Heilig Officie komen verontrustende berichten binnen. De Milanese hertog Lodovico Il Moro zou van plan zijn de filosofische inzichten van de Oude Grieken nieuw leven in te blazen. Alarmerend, want vele van de klassieke geschriften ondermijnden de kerkelijke autoriteit. Maar nog verontrustender vindt het Vaticaan het buitengewone cynisme van Il Moro. De hertog zou het centrum van zijn nieuwe cultus zelfs hebben ingericht in de Santa Maria delle Grazie, waar Leonardo da Vinci al bezig zou zijn een godslasterlijk 'Laatste Avondmaal' te schilderen.
De paus beslist in allerijl een inquisiteur naar Milaan te sturen. Eenmaal ter plaatse wordt deze aangesproken door enkele monniken van Santa Maria delle Grazie. Zij smeken hem mee te zoeken naar de apocriefe bronnen van 'Het Laatste Avondmaal'. Want enkel als ze achterhalen waarom zowel het aureool rond Christus' hoofd als de graal en de hostie ontbreken, zal de Toscaanse schilder de voltooiing van het beledigende kunstwerk staken.
Een zoektocht naar de geheime betekenissen van 'Het Laatste Avondmaal': waar hebben we dat vaker gehoord? Toch is 'Het geheime avondmaal' allesbehalve een Spaanse 'Da Vinci Code'. Overigens was Javier Sierra al twee jaar voor het verschijnen van Dan Brown's bestseller met de research voor zijn roman bezig. Het is deze grondige documentatie die het Spaanse boek van het Amerikaanse onderscheidt. In Sierra's roman is Da Vinci geen lid van geheime priorijen die eigenlijk nooit bestaan hebben, maar is hij gewoon een kind van zijn tijd. Als zovele anderen komt hij in Milaan in contact met de 'ketterse' ideeën van de katharen die twee eeuwen eerder uit de Languedoc naar het naburige Lombardije waren gevlucht.
'Het geheime avondmaal' is minder spectaculair dan 'De Da Vinci code', maar wel spannend, en (kunst)historisch veel correcter. En daardoor stukken beklijvender.
