Taal
Schouder aan schouder met mijn eigen critici tegen de pietluttigheid
Verschillende lezers hebben mij bekritiseerd over de strenge toon die ik aansloeg bij de bespreking van de uitgeverstekst in het Boekenweekgeschenk afgelopen maandag.
Vooral het feit dat ik zo scherp was in de veroordeling van de spelling Boekenweekgeschenk (met hoofdletter) kon hun goedkeuring niet wegdragen. Mensen wezen mij erop, dat andere taaladviezen dan die van de Taalunie deze spelling ook goedkeuren, en dat de spellingcorrector in Word juist een rood kringeltje onder de spelling met kleine letter zet! Bovendien: mensen zijn toch niet verplicht zich aan de spellingregels te houden? Er staan geen boetes of gevangenisstraffen op het overtreden van de spellingwet. Alleen je imago lijdt eronder, en in het onderwijs word je gestraft.
Allereerst: ik ben blij met deze kritiek. Als ik op dit punt van onredelijke strengheid beticht word, toont dat aan dat ik er doorgaans heel redelijke en minder strenge standpunten op na houd. Dat is fijn om te horen. Ik zou ook nooit over zoiets futiels begonnen zijn, als de uitgeverstekst niet zo opzichtig had verklaard dat de regels van de Taalunie gehandhaafd zouden worden. Ik heb dat werkelijk nog nooit in een literair werk gezien. Dan wek je toch echt de verwachting dat het boek een ongewone nauwgezetheid in de spelling tentoon zal spreiden.
Ten tweede: ik sta helemaal achter de kritiek dat je niet al te krampachtig zou moeten doen. Het is natuurlijk goed om de regels te volgen, maar op farizese (desnoods Farizese) acribie zit niemand te wachten. Dus in feite sta ik schouder aan schouder met mijn eigen critici tegen de pietluttigheid.
In de taalrubriek worden grammaticale geschillen, etymologische enigma's en andere taaltwijfels voor u opgehelderd door Peter-Arno Coppen en Ton den Boon.
Zelf een taalvraag stellen? Mail naar p.a.coppen@let.ru.nl