'Safe' mag dan kunstmatig zijn, de plottwist zie je niet aankomen

Wat gebeurt er als je een Britse detective maakt met een intrigerende moord én een vermissing, een sterk verhaal, enkele sterke acteurs en een Amerikaanse hoofdrolspeler die probeert met een Brits accent te praten? Vooral kritiek op dat laatste. Michael C. Hall, vooral bekend als seriemoordenaar Dexter uit de gelijknamige langlopende serie, speelt de hoofdrol van bezorgde vader in de Netflixserie 'Safe' met verve (en met een gepijnigde blik en frons in het voorhoofd), maar dat aangeleerde accent maakt het allemaal een beetje moeilijk te geloven. Het is te perfect, te synthetisch, te gestudeerd.

Het werkt afleidend in een verder prima serie. Safe speelt zich af in een steenrijke, gated community waar iedereen elkaar kent, ergens in Engeland. Hall speelt Tom Delaney, een weduwnaar met twee tienerdochters die nog rouwt om zijn overleden vrouw. De oudste dochter Jenny raakt vermist na een huisfeestje bij de familie Marshall, haar vriend Chris wordt levenloos aangetroffen in hun zwembad. Aan detective Sophie Mason, die al jaren in de gemeenschap woont, en haar nieuwbakken assistent Emma Castle, net verhuisd vanuit de grote stad, de taak om deze zaak te kraken. De hele gemeenschap wordt erdoor opgeschud, iedereen heeft z'n eigen geheimen en iedereen heeft een motief.

Hmm ... een kleine gemeenschap waar iedereen elkaar kent, een detectiveduo waarvan er eentje nieuw is, een moord, een vader die over lijken gaat voor zijn kind, iedereen heeft geheimen ... dat klinkt bekend. Aan een vergelijking met megahit 'Broadchurch' ontkom je bijna niet.

Een soort afstand

Maar al na een paar afleveringen kun je concluderen dat Broadchurch beter is. Niet alleen het nep-accent van Hall maakt de serie wat afstandelijk, ook de steenrijke families in het stadje zorgen voor een soort afstand, zeker in vergelijking met het arbeidersstadje Broadchurch. Daarnaast zijn enkele typetjes wel heel dik aangezet: Sia Marshall, het populairste meisje van de klas die het huisfeestje stiekem organiseert, vindt het lichaam van Chris in het zwembad. Haar vader besluit de levenloze Chris in de vriezer te leggen omdat hij niet wil dat zijn prinses wordt vervolgd voor drugsdealen. Wat volgt is een slapstick waarin pa en ma Marshall zeulen met het lijf van de 19-jarige spierbundel, terwijl Sia erbij staat te vloeken als een dronken vrachtwagenchauffeur.

Ergens is dat best grappig, terwijl Safe dat geen moment probeert te zijn. Vader Tom is doodongerust en denkt dat zijn dochter bij iets schimmigs betrokken is of hetzelfde lot beschoren is als haar drie jaar oudere vriendje. Intussen rommelt de politie maar wat aan. Agenten Sophie en Emma doen niet echt hun best Jenny te vinden en focussen liever op lerares Frans Zoë die ervan wordt verdacht een affaire te hebben met een leerling. De ouders van Chris geven hem de eerste dagen niet eens op als vermist. En waarom heeft Sophie's zoon Henry bloed op zijn trui? En staat de auto van oud-inwoner en inmiddels louche clubeigenaar Bobby op de oprit van een leeg huis? Verdacht hoor.

Dat maakt Safe, ondanks de kunstmatige setting en incidentele slapstick, toch een spannende serie die je zo hebt uitgekeken, met de gebruikelijke cliffhangers. Het hele eerste seizoen staat op Netflix, een tweede zit er vooralsnog niet in. Dat hoeft ook niet per se, want in de laatste aflevering komen alle losse eindjes bij elkaar, mét plottwist die je echt niet aan ziet komen. Of juist wel, want net als in Broadchurch is de uiteindelijke moordenaar en vooral het motief een totale verrassing.

In 'De Serie' wordt iedere week een serie besproken die te zien is op tv, Netflix of ergens anders. Lees hier eerdere afleveringen.

Lees ook: Four Seasons in Havana biedt vooral een heerlijke blik op Cuba

Een zwaargewicht is het niet, maar 'Four Seasons in Havana' is zeker de moeite waard voor wie de kleuren en geuren van Havana wil ervaren.