Rico is helaas 'diepbegaafd'

Op de stoep voor zijn flat vindt Rico een noedel en hij besluit uit te zoeken waar die vandaan komt. Een nogal merkwaardige openingsscène, maar algauw wordt duidelijk waarom dit soort onbenulligheden hem zo kunnen boeien. Rico heeft geen vrienden en mag de straat niet uit, omdat hij een denkstoornis heeft. Zelf noemt hij het ’diepbegaafd’. Zijn hoofd is een bingotrommel en zijn gedachten de balletjes. Vaak rolt alles door elkaar. Daardoor is hij trager dan anderen, drukt hij zich moeilijk uit en heeft hij „het oriëntatievermogen van een dronken postduif in een sneeuwstorm met windkracht twaalf”.

De combinatie van ernst, beeldende humor en bizarre wendingen doet meteen denken aan ’Midden in de winternacht’, het hilarische en tegelijk ontroerende kerstboek van Steinhöfel, dat in 2005 in het Nederlands verscheen. Eeuwig zonde dat er niet meer dan twee titels uit zijn oeuvre vertaald zijn. Steinhöfels adolescentenroman ’Het midden van de wereld’ is ook al zo’n toonbeeld van oorspronkelijkheid en vakmanschap.

Voor dit boek over Rico kreeg hij de Deutscher Jugendliteraturpreis. Het verhaal blinkt vooral uit in de perfecte typering van de flatbewoners en het milieu waarin de jongen opgroeit. Rico’s moeder is weduwe en bedrijfsleidster van een nachtclub. Ze slaapt overdag en als ze wakker is bakt ze ’vissticks met bloedblubber’, laat ze haar haren ’aardbeienblond’ verven of haar nagels beplakken met glitterdolfijntjes en bezoekt ze een bejaardenbingo. Ze verzucht onbedoeld geestige dingen als ’Het leven is een scheurkalender’ en ’Mijn borsten zijn mijn bedrijfskapitaal’. Hoewel ze lief is voor Rico, kan hij niet zonder surrogaatmoeder, buurvrouw Darling. Zij maakt ’smullertjes’ voor hem en kijkt samen met hem naar ’Miss Marple’.

Tijdens zijn noedelspeurtocht ontmoet Rico de hoogbegaafde Oskar. Maar voor ze echt vriendschap kunnen sluiten, wordt Oskar ontvoerd door de Aldi-kidnapper, die de stad al een tijd onveilig maakt. Rico besluit voor het eerst zijn straat te verlaten om hem als een echte Miss Marple te redden.

Zo ontspint zich een spannende detective op kinderformaat, die aanvankelijk wat doorzichtig lijkt, maar uiteindelijk toch verrast. In het Duits is er inmiddels een tweede deel over Rico en Oscar verschenen, waarin de vriendschap hopelijk meer wordt uitgewerkt. In dit deel gaat het vooral om de kennismaking met Rico en zijn kleine wereld, die allerminst saai is. Prima vertaling, al klinkt die soms wel erg Vlaams.