De serie
'Rick en Morty' is intelligent geschreven, subtiel hilarisch en origineel
De animatieserie 'Rick & Morty' toont wat er gebeurt als er oneindig veel werkelijkheden naast elkaar bestaan: heel, heel, heel erg veel geks.
Om onder gezinstherapie uit te komen verandert Rick zichzelf in een augurk. Het is de beste aflevering uit het derde seizoen van de komische animatieserie 'Rick & Morty', te zien op Netflix. Augurk Rick ('Pickle Rick!') rolt vervolgens door een ongelukkige samenloop van omstandigheden het riool in. Geen probleem voor Rick, de alcoholistische wetenschapper behept met het slimste brein van het universum. In no time weet hij door het besturen van een kakkerlak een aantal ratten af te slachten. Hij bouwt hun skeletten om tot een harnas waarmee hij zich een weg naar huis vecht om weer terug te veranderen - de blauwharige wetenschapper die met kleinzoon Morty de krankzinnigste intergalactische, interdimensionale avonturen beleeft.
Bizar? Jups. De aflevering heeft alles wat de serie zo sterk maakt: absurdisme, relativeringsvermogen en een flinke bak zelfspot. Het is in drie seizoenen uitgegroeid tot lieveling onder hipster-millenials. Terecht, maar hoewel de serie met zijn gitzwarte, cynische ondertonen perfect de Zeitgeist aanvoelt, verdient ze een breder publiek.
Tekst loopt door onder de trailer.
Sitcom-principe
De reeks stoelt op het sitcom-principe: doorsneegezin in doorsneehuis. Grootvader Rick is ingetrokken bij dochter Beth, ongelukkig getrouwd met Jerry, en hun twee tienerkinderen Morty en Summer. De sukkelige, onzekere Morty is de pendant van de cynische, hyper-pragmatische Rick, die zijn kleinzoon op sleeptouw neemt door tijd, ruimte en dimensies. De makers gaan uit van de theorie van parallelle universums: alles wat wij meemaken gebeurt oneindig veel vaker in oneindig veel parallelle tijdlijnen. Maar telkens ietsje anders. Dus maakt alles wat wij doen, willen of denken helemaal niks uit. Waarom verandert Rick in een augurk? Omdat het kan. De serie is doordrenkt van existentialisme à la Sartre, merkte The New Republic al op, wanneer Morty zegt dat niks een bedoeling heeft, niemand ergens bij hoort, en iedereen sterft. Liefde is volgens Rick slechts een evolutionair ontwikkelde chemische disbalans die ervoor zorgt dat onze soort zich voortplant. Voortdurend hamert Rick erop dat wetenschap - rationele kennis - het enige is dat antwoorden biedt.
Koud en cynisch? Niet helemaal - want zonder de familiedynamiek, zonder dat greintje liefde dat Rick heus voor zijn gezin voelt, zou er geen serie van te maken zijn. Zo bleek in het vorige seizoen al dat Rick eigenlijk met een stel rebellen samenwerkt om de aarde te beschermen tegen de intergalactische federatie. En hoe de hyper-rationele Rick zich ook verzet tegen het huwelijk van zijn dochter, hij kiest er uiteindelijk voor om zijn gezin bij elkaar te houden. Ergens blijft Rick & Morty diep-menselijk. Het is intelligent geschreven, subtiel hilarisch en origineel. Rick & Morty is het zoveelste bewijs dat diepgang en knotsgek absurdisme wel degelijk samengaan.
Rick & Morty, seizoen 1 t/m 3 is te zien op Netflix.
