Publieksfilm ‘The Duke’ is komisch maar zet de zotternijen soms flink aan

The Duke
Regie: Roger Michell
Met Jim Broadbent en Helen Mirren
★★★

Dat is nog eens een kunstroof! In 1961 werd uit de National Gallery in Londen The Duke of Wellington gestolen. Het schilderij van Francisco Goya was gekocht voor destijds het recordbedrag van 140.000 Britse ponden. De dief was naar verluidt een Britse arbeider, een arme 50-plusser die in zijn losgeldbrieven vroeg om gratis televisie voor ouderen.

Het verhaal van Kempton Bunton (Jim Broadbent) uit het Noord-Engelse Newcastle wordt door de Britse regisseur Roger Michell, die afgelopen jaar op 65-jarige leeftijd overleed, met gevoel voor zijn markante karakter gebracht. Bunton is een man van twaalf ambachten, dertien ongelukken. Op maandag krijgt hij de bons als taxichauffeur, op vrijdag volgt zijn ontslag als broodbakker.

Een onverbeterlijke dromer

Door zijn sterk ontwikkelde rechtvaardigheidsgevoel werkt Bunton zich continu in de nesten. Zijn vrouw Dorothy (Helen Mirren) die heel Engels gemberkoekjes in haar thee doopt, ziet het met lede ogen aan. Maar laat het maar aan de Britse veteraan Jim Broadbent over om er ook een hartendief van te maken. Hij speelt Bunton als een onverbeterlijke dromer, een idealistische strijder tegen sociaal onrecht én als een grote, komieke man die trekjes heeft van Monsieur Hulot. Tijdens de rechtszaak die volgt, komt zijn droogkomische redenaarstalent goed tot uiting. Eigenlijk is Kempton Bunton de hertog uit de titel.

Maar zoals in het recente Belfast van Kenneth Branagh dat in dezelfde jaren zestig in een Iers arbeidersmilieu speelt, worden ook in deze publieksfilm de zotternijen soms flink aangezet. Een lach en een traan in een Britse volkswijk, het is een cliché dat blijkbaar lastig te omzeilen is. Benieuwd wat regisseur Roger Michell van zijn zwanenzang Elizabeth heeft gemaakt die volgende maand de bioscoop aandoet. De documentaire over Elizabeth II heeft een compleet tegenovergestelde thematiek: Elizabeth heeft bij wijze van spreken gewoon een Goya aan de muur hangen.