Review
'Pretty woman' in een nieuw maar saai jasje
Negen jaar geleden maakte Garry Marshall een wereldhit met de romantische komedie 'Pretty woman'. Die kassakraker maakte de piepjonge Julia Roberts in één klap tot wereldster. Hoewel ze in de films die ze daarna nog maakte als actrice nauwelijks overtuigde, wist ze die faam het hele decennium te handhaven.
Haar tegenspeler Richard Gere verging het anders. Door zijn rol in 'Pretty woman' stond hij even te boek als innemende charmeur op leeftijd. Naarmate zijn haardos alsmaar grijzer werd, raakte zijn carrière echter in het slop. Ook van regisseur Marshall werd al snel weinig goeds meer vernomen.
Vermoedelijk om Gere en Marshall weer in het zadel te helpen mogen de actrice met het Bambi-smoeltje en de acteur met het muizensnuitje hun romantische kunstje nu onder leiding van Marshall nog een keer vertonen. Om het spannend te houden zijn hun rollen wel wat veranderd.
Zo is Gere dit keer geen schatrijke zakenman die meent dat ook de liefde te koop is. Ook Roberts' rol (prostituee) uit 'Pretty woman' werd wat bijgeschaafd. Gere speelt nu een bekende journalist die wordt ontslagen nadat hij een lasterlijk artikel schreef over een beeldschone jonge vrouw (Roberts) die al drie mannen voor het altaar liet staan. Zijn ontslag biedt hem de mogelijkheid zich nog grondiger te verdiepen in de merkwaardige kuren van de 'Runaway bride'. Naar zich laat raden wordt Roberts verliefd op Gere en geeft ze zich ook aan hem niet zonder slag of stoot gewonnen.
Voordat ze hem ten slotte toch voor eeuwig in de armen sluit, moet de kijker vele slaapverwekkende taferelen doorstaan. In allerlei uitdossingen en op vele locaties draaien de weinig charismatische Gere en Roberts tot vervelens toe om elkaar heen. In hun huwelijk zullen ze, zo moet je wel concluderen, wel snel de vervelingsdood sterven.
