Patrick Laureij laat je niet alleen maar lachen

Vanavond zien we Patrick Laureij (Rotterdam, 1982) met zijn tweede soloshow Nederlands Hoop. Hij speelt ‘thuis’: in een propvol Zuidpleintheater (in februari vorig jaar, toen dat nog kon). In Nederlands Hoop neemt hij meer rust en tijd dan in zijn eerste show Dekking hoog, vertelt hij aan de telefoon met zijn heerlijk lijzige Rotterdamse tongval. “Wat gelukt is en waar ik heel blij mee ben is dat ik de depressieperiode die ik jaren geleden doormaakte, er heb kunnen inpassen. Theo Maassen gaf goeie tips.” Laureij kreeg er veel reacties op van mensen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten. Zelf kwam hij er met therapie en medicijnen overheen. “Ik kan er nu anders mee omgaan als het weer de kop opsteekt. Ik oordeel minder over mezelf.”

Het begon bij hem met paniekaanvallen, vertelt hij ook aan de zaal: “Ik was alleen thuis in mijn appartement. Ik dacht dat ik een hartaanval kreeg, en rende naar boven, naar een buurvrouw. Het was zoeken naar hoe ik dit verhaal wilde vertellen zonder het te bagatelliseren en zonder de ernst ervan verloren te laten gaan.”

Waar zijn de hooligans als je ze nodig hebt?

Laureij houdt zich intussen prima overeind in deze eindeloos uitgerekte virustijd, het helpt dat hij meer intro- dan extravert is, zegt hij. “Samen met mijn verloofde zoek ik naar een huis buiten de stad. En verder probeer ik het leven simpel, klein te houden. Ik focus me op gezond koken, met veel groente. Ja, echt.”

Maar Laureij zou Laureij niet zijn als hij zich toch ook niet aan dingen om zich heen ergert. Zo is het in Rotterdam nu hip om zogenaamd Rotterdams jargon te gebruiken voor marketingdoeleinden, geen écht Rotterdams jargon dus, vertelt hij. In en om Diergaarde Blijdorp staan billboards: ‘Ben jij een Blijdorpert?’ Laureij: “Ik ken niemand die zo praat. Waar zijn de hooligans als je ze nodig hebt, kunnen ze die borden slopen. Haha. Fantasieloze marketing, gozert.”

Zaterdag 23 januari, SBS6 20.30 uur Patrick Laureij met Nederlands Hoop.