P.C. Hooftprijs voor gedragen, maar humorvolle Anneke Brassinga
Anneke Brassinga heeft de P.C. Hooftprijs 2015 gewonnen. Het is de belangrijkste literaire oeuvreprijs van Nederland, voor een dichteres die vijf jaar geleden nog zei: "Geen idee dat ik een oeuvre had".
Destijds, in 2009, had ze net de Constantijn Huygens-prijs gekregen. Ze was er toen nog steeds niet over uit óf ze wel een oeuvre had: "Dat heb ik - denk ik - ook niet, want ik ben nog lang niet klaar met dichten. Maar blijkbaar zien de mensen er wat in, en dat doet mij heel veel genoegen", vertelde ze in een interview met Trouw.
Ook de jury van de P.C. Hooftprijs looft het oeuvre van Brassinga: "Wie gedichten van Brassinga leest, stapt binnen in een geestverruimend heelal van taal. In elk gedicht openen zich onvermoede vergezichten van zeggingskracht. De taal wordt omgekeerd, uitgekleed en weer opnieuw uitgedost totdat alle registers die er ooit in voorgekomen zijn, weer meedoen."
Brassinga (1948) begon haar carrière als vertaler, van onder andere Sylvia Plath en Vladimir Nabokov. In 1987 verscheen haar eerste dichtbundel, Aurora.
Haar meest recente dichtbundel, Het Wederkerige (2014), werd vorige week in Trouw besproken door poëzierecensent Janita Monna. "Er zijn veel doden in deze bundel, maar somber is Brassinga's poëzie niet. Haar taal, rijk gevoed door de wereldliteratuur, blijft een krachtig gereedschap om het verdriet vorm te geven. Gedragen, opzettelijk archaïsch, maar ook humorvol zwieren de regels over de pagina's, soms bestaand uit één meanderende zin."
Nachtpost
Alle licht gaat ergens heen -
het lampje boven in mijn pen
gekregen van Kees Hin de kineast,
schrijft in het donker dit gedicht in spiegelschrift
tussen de sterren, heb ik gedacht;
en op de kop ook nog? Zodat jij, verhuisd
naar die omgekeerde averechtse onderwereld boven ons
nu lezen kunt een doodgewoon bericht?
En - vertel - heb je daarginder wel
net als hier de gamma-uil en jotavlinder?
(uit: Het Wederkerige)
