Op het ritme van schaar en kam deed de kapper een opzwepende dans met mijn haardos

Door het raam van de kapperszaak keek ik naar binnen. Twee jongens in kapperstenue zaten gebogen over hun studieboeken. Snel klapten ze die dicht toen ik binnenkwam.

De jongens konden amper ouder zijn dan twintig. Ze zagen er uiterst goed verzorgd uit. Dat leek me een goed teken, want ik ga bijvoorbeeld niet graag naar een tandarts met een slecht gebit. De jongen die me ging knippen, droeg een groot gouden horloge om zijn pols.

Nadat hij mijn haren had gewassen, drapeerde hij een kapmantel over me heen. Hij deed dit zeer zorgvuldig en was er ook tamelijk lang mee bezig. Er mocht duidelijk helemaal niets meer van mij te zien zijn behalve mijn hoofd. Hij stond bovendien niet toe dat er ergens slordige vouwen zichtbaar waren. Ik moet zeggen: toen hij eindelijk klaar was, zag het er heel netjes uit.

Zo lang kon een knipbeurt toch niet duren

Op dat moment ging mijn telefoon. De ­kapper trok zich discreet terug. Mijn dochter was ziek. Haar juf zei dat het ergste achter de rug was, maar dat het toch fijn zou zijn als ik haar kwam halen.

Ik keek naar mezelf in de spiegel, met mijn gewassen haren en die glimmende, strak ­gespannen kapmantel voor. Zonde van alle moeite om nu in de auto te stappen, dacht ik. Bovendien: zo heel lang kon een knipbeurt niet duren. Ik zei dat ik er over een halfuur zou zijn.

Achteraf had ik mijn kapper misschien even moeten informeren dat ik enige haast had.

‘Un, deux, trois’, en toen begon de show

In Het oude Frankrijk van Roger Martin du Gard staat dat een goede kapper ‘te herkennen is aan het getikkel, het gezoem van zijn schaar; dat moet vrolijk klinken als de paasklokken’. Dit ging zeker op voor mijn kapper. In zijn ene hand hield hij de schaar, in de andere een kam, die óók een knipgeluid maakte. Iedere knip van zijn schaar liet hij volgen door een knip van zijn kam, terwijl hij met behendig voetenwerk om me heen cirkelde.

De andere jongen maakte een filmpje. Hij hield de camera vlak boven mijn schedel, precies daar waar ik zo langzamerhand een tonsuurtje aan het ontwikkelen ben. Hij zei ‘un, deux, trois’ en toen begon de show: mijn kapper ging door zijn knieën, zijn bewegingen werden sneller en sierlijker en hij knipte in een opzwepend ritme met zijn kam en zijn schaar. Ik had de indruk dat hij danste met mijn haardos. Ik was wel blij dat het nu wat sneller ging.

Toen ze blijkbaar genoeg filmmateriaal ­hadden, was het alsof de muziek werd ­uit­gedraaid. De kapper hernam zijn rustige ritme. Ik keek steeds vaker naar de klok.

Het duurde nog behoorlijk lang voor ik naar mijn dochter kon. Maar hij had me absoluut goed geknipt.