On Body and Soul: langzame paringsdans tussen twee eenzame zielen

Volkomen terecht dat Alexandra Borbély eerder deze week werd uitgeroepen tot beste Europese actrice. Ze wandelt de Hongaarse liefdesfilm 'On Body and Soul' binnen als kwaliteitsinspecteur van een abattoir even buiten Boedapest. Een engelachtige verschijning die met grote ogen de wereld in kijkt. De camera is meteen verliefd op deze jonge, introverte vrouw, alleen aan een tafeltje.

Maria houdt zich afzijdig, is al snel het mikpunt van spot. De enige die het voor haar opneemt en toenadering zoekt, is de oudere financieel directeur. "Misschien is ze gewoon verlegen", zegt Endre die in Maria een soulmate ziet. Vanaf dat moment verandert de film in een lange paringdans tussen twee eenzame zielen.

Wat dit liefdesverhaal zo bijzonder maakt, is dat Maria en Endre zonder het aanvankelijk van elkaar te weten, hetzelfde dromen.

Wonderschoon is die droom, waarin ze als twee herten rondsnuffelen in een vredig sneeuwlandschap. De Hongaarse regisseuse Ildikó Enyedi, eerder dit jaar bekroond met de Gouden Beer in Berlijn, laat die droom geregeld terugkeren en contrasteren met de realiteit in het abattoir. Het zijn huiveringwekkende beelden van de slacht waarbij een sterke maag zeker van pas komt.

Maar waar het in het liefdesverhaal vooral om gaat, is om lichaam en ziel te verenigen. Maria moet leren voelen, duwt haar hand pardoes in een schaal aardappelpuree en gaat op zoek naar muziek die haar toestand weerspiegelt. En zo belandt ze bij het hemels gezongen 'What He Wrote' van de Britse folkzangeres Laura Marling. Een geweldige ontdekking.

Wat past dit delicate, kwetsbare liedje perfect bij het emotionele en sensuele ontwaken van de jonge vrouw.