Oervliegenier Icarus wist dat zijn vleugelwas zou smelten

’Raket’ van Touki Delphine, t/m 7/4 Leidse Veenfabriek, 13+14/4 Motel Mozaïque, Rotterdam. 071-3318053 of www.veenfabriek.nl

’Bericht uit de ruimte: Waarom stijgt de mens niet vaker op?’ De beginwoorden van de muziektheatervoorstelling ’Raket’ zetten de toeschouwer meteen op scherp, want verzin daar maar eens afdoend antwoord op.

Maar voorlopig zijn we de lucht nog niet in. Op het voortoneel scharrelt juist een mijnwerker rond, ruggelings gelegen op een automonteurskarretje. Met zijn mijnwerkerslampje belicht hij het plafond, waar een gifgroen geklede ruimtevaarder blijkt te hangen. Die vertelt dat hij zo van Doornroosje houdt omdat zij alleen maar deed alsof ze eeuwenlang sliep. En van oervliegenier Icarus houdt, omdat die wist dat de was van zijn vleugels ging smelten ’en toch naar de zon vloog’.

Regisseur Paul Koek zal er een zwaar hoofd in hebben gehad om de vier dondersteenmuzikanten van het gezelschap ’Touki Delphine’ in het gareel te krijgen. Zo te zien is dat ook glorieus mislukt.

Want aan een duidende verhaallijn hebben de makers van ’Raket’ ronduit lak. Hun personages willen maar een ding: met zoveel mogelijk verschillende muziek de lucht in.

Als cockpit of raketcapsule geldt een afgedankte caravan model eitje uit de jaren zestig. Met stofbrillen op en in vertraagde maanlandingspas lopen ze heen weer, er worden hoorbaar maar niet zichtbaar eieren gebakken en broden gekocht (’komt voor de bakker!’).

Een zoon neemt afscheid van zijn vader met de woorden: ,,Ik wil los zijn van de zwaartekracht en me voortdrijven op een scheet.” Gitaren gieren, bekkens suizen, banjo’s tokkelen, een drumstelkwartet dondert en roffelt op zolder, en voorwaar: gefilmd op de achtergrond tolt en zwenkt de ruimtevaarder zo te zien op schetekracht door het heelal.