Nicolas Cage in een film over Nicolas Cage: dit zijn onze film- en serierecensies van deze week

Deze week naar een meta-narratieve film over cultacteur Nicolas Cage of een kijkje nemen in het hoofd van componist Ennio Morricone? In dit overzicht vindt u alle films en series die deze week in Trouw besproken zijn.

‘The Unbearable Weight of Massive Talent’ is een lekker grotesk Nicolas Cage-vehikel ★★★★

Zoals de aarde om de zon draait, was het onvermijdelijk dat er ooit een film als The Unbearable Weight of Massive Talent zou komen: een bizarre meta-narratieve film mét Nicolas Cage óver Nicolas Cage. Een film waarin Cage zichzelf te kakken zet als een uitgerangeerde en niet al te snuggere Hollywoodacteur maar waarin hij natuurlijk aan het eind wel als held het beeld uitloopt. Als het even kan met explosies op de achtergrond. Want zo’n film is het. Maar als die explosies te duur blijken voor het beperkte budget, soit, dan niet. Nic is toch wel cool.

Lees hier de hele recensie van Ronald Rovers.

Componist Ennio Morricone en de mystiek van muziek ★★★★

‘Een genie.’ ‘Het grootste kompas dat ik heb gehad.’ Haal beroemde mensen voor de camera om iets te zeggen over een ander beroemd mens en je krijgt vaak stomvervelend gejubel. Toch ontsnapt Ennio aan de valkuil van de gemakzuchtige hagiografie.

Tussen de complimenten door waarmee de film opent, zien we een oudere man op zijn vloerkleed rekoefeningen doen. In een volgestouwde werkkamer met potlood op muziekpapier krabbelen. Ennio Morricone. Componist. Voor meer dan vijfhonderd films en televisieproducties maakte de in 1928 geboren Italiaan de muziek

Lees hier de hele recensie van Remke de Lange.

‘The most beautiful boy in the world’ is van een ultieme schoonheid, geleefd via de blikken van anderen ★★★

‘De mooiste jongen ter wereld’, zo werd hij in 1971 genoemd. Bij de première van Death in Venice kwam filmmaker Luchino Visconti met een omschrijving die zijn jonge acteur nog lang zou achtervolgen. Op zijn vijftiende was de Zweedse Björn Andrésen gecast als het platonische liefdesobject in de weemoedige Thomas Mann-verfilming. En inderdaad, in matrozenpakje op het Venetiaanse strand is de jongen een onvergetelijke verschijning.

Lees hier de hele recensie van Remke de Lange.

Elizabeth: koninklijk portret dat losjes laveert tussen komedie en tragedie ★★★

Elizabeth II viert vandaag haar 96ste verjaardag. Goed getimed dus, deze bioscooppremière over de langstzittende monarch. De Britse koningin zit zeventig jaar op de troon. Maar voor de afgelopen jaar overleden regisseur Roger Michell, maker van de hitfilm Notting Hill en de recente komedie The Duke, is dat geen reden om plechtig te doen. In Elizabeth, zijn zwanenzang, vergelijkt hij het leven van de koningin met een grootse en meeslepende theatervoorstelling.

Lees hier de recensie van Belinda van de Graaf.

In ‘Hitler heeft mijn roze konijn gestolen’ is een jong meisje op de vlucht voor de nazi’s ★★★

Hitler heeft mijn roze konijn gestolen is de verfilming van de gelijknamige internationale bestseller van Judith Kerr, het eerste deel van een semi-autobiografische trilogie over haar jonge jaren als vluchteling. De film begint een week voor de Duitse verkiezingen in 1933. Judiths vader Arthur Kemper, een gerenommeerd theatercriticus en schrijver in Berlijn, vertrekt naar Zürich en laat een paar dagen later moeder Dorothea, zoon Max en dochter Anna overkomen. Ze zijn joods en hij voorvoelt dat het met de nazi’s de verkeerde kant op gaat.

Lees hier de hele recensie van Ronald Rovers.

In westernserie Outer Range zijn cowboys te druk met zichzelf om een X-File op te lossen

De Western-serie Outer Range is het eerste tv-project van nieuwkomer Brian Watkins, die hiervoor theaterstukken schreef. “Heer, ik vraag U neer te dalen en Uzelf te verklaren want Uw wereld klopt van geen kant. Ik haat U ervoor, zelfs als ik niet meer in U geloof.” Met dit donderende gebed windt Royal Abbott (Josh Brolin) er geen doekjes om. Als patriarch van een getergde familie ranchers in Wyoming heeft hij genoeg om kwaad over te zijn: zijn schoondochter is vermist, rijke buren azen op zijn land en er is op diezelfde weide uit het niets een enorm gat in de grond verschenen.

Lees hier de hele recensie van Matthijs Valent.

Twee films over ongewenste zwangerschappen: in L’événement overheerst de schaamte, Ninjababy is luchtig en open

Liefst twee films over ongewenste zwangerschap bereiken donderdag de bioscoop. Een halve eeuw ligt er tussen de ervaringen van de Franse Anne in L’événement en de Noorse Rakel in Ninjababy. Wat de jonge vrouwen verbindt, is dat ze zelf willen beslissen over hun lichaam én hun toekomst.

In het Franse drama L’événement volgen we Anne, een 23-jarige letterenstudente in Rouen die zwanger is van een scharrel, een vakantieflirt. Haar studie afbreken en een alleenstaande moeder worden, wil ze niet. De schaamte. De schande. Anne komt uit een arbeidersgezin. Ze studeert als eerste van de familie aan de universiteit. Ze heeft een studiebeurs, woont in een studentenflat. Ze wil afstuderen, boeken gaan schrijven.

Evenals de Franse Anne is de Noorse Rakel in Ninjababy zwanger van een avontuurtje, ja, terwijl ze aan de pil is. Ook zij is niet van plan om moeder te worden. Haar vijf droomwensen zijn astronaut worden, bierproever, globetrotter, jachtopzichter en striptekenaar.

Verfrissend omdat de film zo open is over vrouwelijke seksualiteit. Waar Anne in L’événement door medestudenten voor slet wordt uitgemaakt omdat ze seksuele verlangens heeft en wel eens met een man vrijt, leeft Rakel het vrije leven. Rakel houdt van strips, feestjes en one night stands. Over haar zwangerschap is ze duidelijk: “Dit is geen liefde, het is sperma”.

Lees hier de hele duorecensie en achtergrond van Belinda van de Graaf.