Nepparadijs vol keet

’Zum Wohl’ van Suver Nuver op de Parade in het Amsterdamse Martin Luther Kingpark, 8 t/m 17/8, www.deparade.nl.

Ze doen wat ze kunnen, maar krijgen het geluk steeds net niet binnen handbereik. Dat krijg je er misschien van, als je het paradijs bent uitgegooid, en daar naar terug wilt. Maar het paradijs is kwijt, verdwenen, weg. Van lieverlede belanden de drie spelers van theatergroep Suver Nuver onder regie van Gerardjan Rijnders in Oostenrijk, waar jodelladders hen onbekommerd verwelkomen.

Het onderkomen van Peer van den Berg, Dette Glashouwer en Henk Zwart oogt onbehouwen. Hun gammele huisje van houtafval en plastic golfplaat is zo te zien in de pauze van een korfbalwedstrijd in elkaar getimmerd. De heer des huizes alias oermens Adam op sandalen met klittenband, is er desalniettemin apetrots op en slaat om de haverklap een leeg bierblikje tot een verfrommeld cirkeltje, waarmee hij vervolgens de deurpost versiert. Als tot schroot vertimmerde wapenfeiten.

Wat die twee mannen en die ene vrouw daar in dat quasiparadijselijke Oostenrijk met en van elkaar willen? Poppenkast spelen komt nog het meest in de buurt. Want dat doen ze om de haverklap, in hun bordkartonnen huisje met overal verborgen klapluikjes.

Maar opgepast: achterdocht is in dit nieuwe land niet overtollig, want overal loert gevaar. Luidt de ondertitel van het verraderlijk onschuldig klinkende ’Zum Wohl’ immers niet: ’Over familie en indringers, over woede en wraak. Een feest van destructie!’

En jawel, met veel toewijding worden hondjes opgehangen en konijntjes neergeknald alsof die op de schiettent van de kermis stonden te wachten. En is een onzichtbare bosgeest hoorbaar bezig het huisje op te schransen.

Verder scharrelt een ondergronds levende man rond, die het op de loslopende Eva heeft verzien. Eva kennelijk ook op hem, want ze dansen een zotte kniedans, die al kirrend en kermend in groots genot uitmondt.

De ondergrondse trammelant begon al met een bovengrondse estafette voor twee wortelen. Even geestig als kwiek: de wortelen verschijnen plotseling en vluchten even snel de grond in als ze daar uit kwamen. Adam kreeg het al eerder met zijn ondergrondse belager aan de stok, toen die een kronkelslang op hem afstuurde, zijn stoel listig onderuit wist te halen, en een ballon tot ontploffing bracht als ontaardende vorm van belletje trek.

Voordat ze bezwangerd werd, hing Eva al een waslijn op met daaraan peuterkleertjes. Amper heeft ze haar kind gebaard, of de baby blijkt een allesverslindend monster dat onmiddellijk moet worden gedood om erger te voorkomen. Ook moeder Eva zelf moet dood, en wordt, zoals in die contreien kennelijk gebruikelijk, op de vlucht neergeschoten.

Adam levert nog een verwoed gevecht tegen zijn ondergrondse belager, timmert zijn verwoeste huis weer op, en wapent zich voor volgende ondergrondse fratsen vol venijn.

Suver Nuver speelt ’Zum Wohl’ in een onverschrokken behendigheid die doeltreffend op de Parade past. Aanhoudend grimmig, en ondertussen toch ook geestig.