Nee! Boos voor beginners moet kinderen leren grenzen te trekken.

Pieter Tiddens maakt cabaret voor kinderen. Na de succesvolle voorstelling ’Kindercabaret’ gaat dit weekend ’Nog Meer Kindercabaret’ in première, met als ondertitel ’Boos voor beginners’. Hij leert kinderen om ’Nee!’ te zeggen en grenzen te trekken als anderen over hen heen lopen.

In zijn voorstelling ’Kindercabaret’ nam Pieter Tiddens tot grote hilariteit van het jonge publiek de commerciële kindercultuur op de hak. Hij won er vorig jaar de Gouden Krekel mee, de prijs voor de beste podiumkunstprestatie in het jeugdtheater.

In deze voorstelling vraagt zijn dochter of ze wel leuk genoeg is zoals ze is en of ze niet anders zou moeten zijn. Het is de aanleiding om uit te zoeken wat nu wel of niet ’cool’ is voor kinderen. Meidengroepjes als K3, Kus of Jumbo en eten bij McDonald’s? De meiden van K3 zijn even oud als je moeder, maar ze doen net alsof ze tieners zijn. Bovendien is het format van zo’n meidengroepje zó plat, zegt hij, dat iedereen het kan nadoen. In een mum van tijd zet hij in zijn eentje een popgroep neer van drie vaders, met de titel Pa3.

Theater- en televisiemaker Pieter Tiddens maakt programma’s voor zowel kinderen als voor volwassenen. Op de kleinkunstacademie won hij indertijd de Pisuisse-prijs en bij Camaretten de persoonlijkheidsprijs. Als een van de eersten brengt hij nu cabaret voor kinderen en de scènes waarin hij de kinderwereld persifleert zijn met recht te typeren als kindercabaret. Hij persifleert vips voor kinderen, zoals cabaretiers voor een volwassen publiek de draak steken met politici of andere bekende persoonlijkheden.

„De conclusie van ’Kindercabaret’ was dat je cool bent als je ’echt’ bent en jezelf durft te zijn”, vertelt Tiddens. De volgende vraag is dan: wie ben ik écht? Die vraag stelde zijn dochter. ’Nu voel ik me wel cool, maar nu ben ik weer verlegen!’, riep zij uit. Deze opmerking moest ook een plaats krijgen in de voorstelling van haar vader. Maar zijn regisseur, cabaretière Lenette van Dongen, trapte op de rem. Dat doe je maar in de volgende voorstelling, vond zij. Doordenkend over verlegenheid, bedacht Tiddens dat het te maken heeft met de vraag hoe assertief je durft te zijn. „In ’Nog Meer Kindercabaret’ zeg ik dan ook tegen de kinderen: Jullie moeten ’Nee!’ leren zeggen en dat mogen jullie thuis gaan oefenen.” In de eerste try-out begonnen de kinderen in de zaal besmuikt te lachen. „Het is raar dat ik dat zeg als volwassene, want dat mogen ze thuis nu juist niet.” Zijn de ouders daar blij mee? „Zij vinden het leuk dat de voorstelling over opvoeden gaat en hoe je daar als ouders en kinderen een weg in vindt. Kinderen hebben een ander gevoel voor humor dan volwassenen, maar ze steken elkaar er wel mee aan. Iedereen wordt geprikkeld om na te denken.”

In ’Nog Meer Kindercabaret’ gaan een gescheiden vader en zijn dochter samen op vakantie en belanden van het ene avontuur in het andere. „Als ze onderweg langs de kant van de snelweg pauzeren, maken ze een staaltje mee van hufterig gedrag. Een andere automobilist bedreigt de vader en die durft niets terug te doen. Om zijn dochter wél weerbaar te maken besluit hij dat ze ’Nee!’ moet leren zeggen.”

En zo is de vakantie omgetoverd tot een assertiviteitscursus ’Boos voor beginners’, de ondertitel van zijn voorstelling. Het programmaboekje is een grappig geïllustreerde cursus voor kinderen, die je stap voor stap leert om voor jezelf op te komen.

„Kinderen krijgen in het dagelijks leven ook te maken met hufterig gedrag”, vervolgt hij. „Denk maar aan een groepje jongens dat een ander kind in elkaar slaat. Of, minder heftig maar net zo emotionerend, een vriend of vriendin die je zwaar teleurstelt. Maar ook ouders maken wel eens fouten en hebben het niet altijd bij het rechte eind. Het is belangrijk dat kinderen dan voor zichzelf opkomen en een grens durven te trekken. Ik had het als kind heel fijn gevonden als iemand me hierover aan het denken had gezet. Nee zeggen is een manier om te ontdekken dat je zelf iets wilt. Dat je iemand bent en dat je anders mag zijn dan anderen.”

Is dit wat cabaret moet zijn? „Ik zie het als een gezamenlijke zoektocht met het publiek. In de voorstelling geef ik dat ook macht, door het uit te nodigen direct te reageren en terug te praten. Ik wil een persoonlijk verhaal universeel vertellen, in een eigen stijl. Kindercabaret gaat over kinderen, maar ook over de manier waarop ik zelf in het leven sta.”

Net als in de vorige voorstelling ’Kindercabaret’, zit ’Nog Meer Kindercabaret’ vol liedjes, sketches, grappen en muziek die hij mixt met een computer op het podium. De dochter is een tot vuist samengebalde hand met oogjes en verschijnt op een groot projectiescherm tegen de achterwand van het toneel. Tiddens maakte voor de voorstelling ook een computergame, waarin het handfiguurtje tegen boze mannetjes vecht. Steeds als ze ’Nee!’ zegt ploft er een uit elkaar.