Moet je met je kind praten over seks? Na ‘Sex Education’ weet je: ja, doen

In de douche, in bed, in de bios, op het voetbalveld, in het bos... werkelijk óveral trekt Otis zich af. Nee, dit is geen recensie van een pornofilm. Dit is slechts de eerste scène van het tweede seizoen van ‘Sex Education’. Nog voor de openingstune heeft Otis al een stuk of dertig orgasmes gehad, en een goed getrainde rechterhand.

Zo, lekkere binnenkomer. Sex Education gaat over seks, zoveel mag duidelijk zijn. In seizoen één leerden we Otis kennen. Zijn moeder Jean is seks- en ­relatietherapeut waardoor de zestienjarige Otis, zelf nog maagd, buitengewoon veel kennis heeft van seks en relaties. Zijn klasgenoot Maeve komt daar in het eerste seizoen achter en samen starten ze een ‘sekskliniek’: tegen betaling kunnen de scholieren van Moor­dale advies krijgen van Otis, over allerlei seksgerelateerde problemen.

Taboes doorbreken

Zo leren we veel personages kennen, die allemaal hun eigen verhaallijn krijgen, die in seizoen twee ook allemaal voortgezet worden. Het is wat veel, maar op deze manier raakt Sex Educa­tion wel aan zo’n beetje elk taboe dat zich tussen de vier muren van de slaapkamer (of het washok, de woonkamer, de wc, het scheikundelokaal) en daarbuiten af kan spelen. Daar zit de kracht van de serie: taboes doorbreken. Was je er na seizoen een nog niet van overtuigd dat het vrouwelijk orgasme net zo belangrijk is als het mannelijk orgasme, dan ben je dat wel na seizoen twee. Of twijfelde je nog of je het met je zestienjarige zoon of dochter over seks moet hebben, dan weet je nu: ja, doen.

Serieuze thema’s schuwt de serie niet. Hartverscheurend is de verhaallijn van Aimee. Ze stapt met een zelfgebakken taart in de bus, lacht vriendelijk naar een van de passagiers en wordt door hem aangerand. Niemand doet iets. Zelf wil ze geen aangifte doen – ‘ach, die vlek sperma krijg ik er wel uit’ – maar Maeve overtuigt haar. “Wat nou als hij het bij iemand anders ook doet?” Door dit incident durft Aimee de bus niet meer in, en loopt ze elke dag kilometers naar school. Het trauma groeit: “Hij leek zo vriendelijk, en dan doet hij dit. Nu denk ik dat alle vriendelijke mensen hiertoe in staat zijn.” Aan het einde van het seizoen leidt deze ervaring van Aimee tot zo’n krachtig staaltje girlpower dat je er een brok van in je keel krijgt.

Inclusief en divers

Ook het spelletje inclusief en divers casten heeft Sex Education uitgespeeld en glansrijk gewonnen. De acteurs zijn dwars door ras, kleur, etniciteit, geaardheid en seksualiteit gecast, zonder dat die kleur of geaardheid altijd een rol speelt. In het eerste seizoen viel dat al op, in het tweede seizoen komt daar Isaac bij. Hij zit in een rolstoel en kan zijn handen nauwelijks gebruiken. Meestal roept zo’n personage in een serie of film als vanzelf medelijden op, of zijn ze slachtoffer in het verhaal. Isaac niet. Die maakt volop gebruik (of misbruik) van zijn positie. Steelt zijn broer een gasfles op de camping waar hij woont en wordt hij betrapt door Maeve, dan bibbert Isaac met een zielig stemmetje: “Maar ik heb het zo koud”. Om vervolgens, terwijl zijn broer de gasfles naar binnen sleept, kwaadaardig te grijzen naar Maeve. Isaac is echt een gigantische klootzak. Extra bonus: hij wordt gespeeld door acteur George Robinson die in het echte leven óók in een rolstoel zit en niet door een acteur die doet alsof.

En dan, na een paar gebroken harten, zeer emotionele momenten en natuurlijk aardig wat geseks, eindigt het seizoen met een opvoering van ‘Romeo en Julia’ waarvan je óf het schaamrood op de kaken krijgt, óf over de grond rolt van het lachen. Wie had gedacht dat de twee Veronese geliefden ooit zouden zoenen in een bos zonder bomen maar met, ja hoor, piemels.

De eerste twee seizoenen van ‘Sex Education’ zijn nu te zien op Netflix.

In ‘De Serie’ wordt iedere week een serie of podcast besproken die te zien is op tv, Netflix of ergens anders.

Lees ook:
Seksuele voorlichting? Jongeren vinden de informatie zelf wel

Seksuele voorlichting op scholen is onder de maat, vinden jongeren. Online is er steeds meer te vinden, zoals de nieuwe campagne #kutvoorlichting, maar niet alles is even geschikt, zegt Rutgers, het kenniscentrum voor seksualiteit. Hoe komen jongeren dan aan informatie over seks, en wat vinden ze er zelf van?