Misschien wordt Danny Ghosen wel structureel onderschat

Hoe somber ik ook word van zijn beeld van zes Europese steden, ik wil weten of er ook in Berlijn gangs zijn waar jongens elkaar tien keer in het hart steken, zoals in Birmingham. En of er in Belgische of Spaanse steden no go-zones zijn.

Danny Ghosen geeft in zijn reportageserie een beeld van een Europa in verval na de financiële en vluchtelingencrisis. Die oncomfortabele waarheid mogen we wel langer blijven zien.

Gangs in Dublin (en paarden, die kosten maar een paar tientjes daar). Geweld en intimidatie in Napels. Wetteloosheid en rivaliserende groepen Russen en Roma in Athene. Totale vervuiling in de straten van Boekarest (Roemenië), met kinderen die spelen tussen de heroïnenaalden en glas.

Dit is dus Europa. En dichter bij huis ook. In vakantiestad Marseille is de drugsmarkt (en bijbehorend geweld) een van de grootste in Europa. Birmingham, de tweede stad van Groot-Brittannië, heeft wijken waar overdag de gezichtsbedekkende nikabs het straatbeeld bepalen en ’s nachts de verslaafde prostituees. Een 34-jarige vrouw kreeg haar eerste shot heroïne van haar moeder, op haar zestiende, zei ze.

Ik heb nog nooit zoveel uitzichtloze armoede en zelfdestructie bij elkaar gezien. Dit denk je bij de favela’s in Rio de Janeiro, maar deze mensen, in de steek gelaten door hun overheid, leven gewoon in de Europese Unie. In onze buurlanden.

Krijgt Danny Ghosen een vervolg? Ik hoop het, maar weet het niet, met kijkcijfers van rond de 200.000. Hij is ook een geval apart in Hilversum, heb ik het idee. Oneerbiedig gezegd: als ‘onderdeurtje’ met daarbij een migratie-achtergrond wordt hij misschien wel structureel onderschat. En dat terwijl hij fascinerende, urgente reportageseries maakt. Dit voorjaar werd hij met zijn programma ‘Danny Demonstreert’ (een onderzoek naar drijfveren van extremistische bewegingen) genomineerd voor de belangrijkste journalistieke vakprijs De Tegel. Maar wie weet daar eigenlijk van?

Het Rotterdam Project

Kijk dan eens naar Beau van Erven Dorens. Die laat in ‘Het Rotterdam Project’ (RTL4) opnieuw zien hoe daklozen in Nederland overleven in de ellende, en krijgt alle aandacht en lof. Wel 1,2 miljoen kijkers deze week. Terecht hoor, Beau duikt er net als bij ‘The Amsterdam Project’ weer met zijn hele hebben en houwen in, en wordt door het publiek in de armen gesloten.

Dat gebeurt op een of andere manier niet zo snel bij Danny Ghosen. Misschien is het zijn licht verongelijkte blik, zijn moralistische toon, of heel banaal dat bestudeerde kapsel dat mij continu afleidt. Maar hij is even betrokken bij mensen aan de schaduwkant. Op zijn vijftiende vluchtte hij zelf (nu is hij veertig) met zijn ouders en zusjes uit Libanon. Hij ziet vluchtelingen nog steeds als zijn soortgenoten, zei hij deze zomer in de Volkskrant. Dat zie je terug in het respect waarmee hij de vluchtelingen in Athene filmt. Hij lijkt misschien te kicken op sensationele beelden en verhalen, maar hij wil ook gewoon weten hoe mensen in die misère hun hoofd boven water houden.

Robert Jensen schepte deze week op dat hij in zijn nieuwe ‘Jensen!’ (RTL5) gaat vertellen wat je hier nooit hoort.; Nou, Danny Ghosen doet dat stukken beter.

Vier keer per week schrijven Renate van der Bas en Maaike Bos columns over televisie. Meer columns leest u in het dossier.

Lees ook:

Het probleem van dit seizoen Boer zoekt Vrouw? De boeren

Terwijl Matthijs van Nieuwkerk, Jeroen Pauw en Arjen Lubach met hun programma’s weer helemaal op stoom zijn, lijkt Hilversum voor de rest een beetje te miezeren. Nieuwe formats van SBS en RTL slaan niet aan en ook bij de programma’s van de NPO ontbreekt het wat aan lef, energie en warmte. Zelfs ‘Boer zoekt Vrouw’ (KRO-Ncrv), dat ons altijd zo knus de herfst in leidt, heeft iets wrangs dit jaar. Hoe kan dat toch?