Mischa tipt: Een monument voor de Roma, en vocale acrobatiek van Sarah Vaughan

Fabrizio Cassol – Tcha Limberger
I Silenti

Magnifieke en onvoorstelbaar gewaagde plaat. Alleen al de ijzingwekkende schreeuw waarmee zanger/violist Tcha Limberger na zo’n 50 seconden dwars door de prachtige klassieke zang van onder andere sopraan Claron McFadden breekt, is er een voor de eeuwigheid. Gebaseerd op de madrigalen van Claudio Monteverdi (1567-1643), maar ook op oude muziek uit Griekenland en Klein-Azië benadrukt I Silenti niet alleen hoe mooi nomadisch muziek van nature is, maar vormt het album ook een monument van jewelste voor de Roma die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn omgebracht. Zeldzaam indringend dit.

Willem Romers
In Contrast

De jonge, Nederlandse drummer Willem Romers liet al in meerdere groepen van zich horen, maar debuteert nu als bandleider met deze ep. Zes met visie en veel gevoel voor sfeer gecomponeerde stukken geven ruim baan aan het even innemende als breekbare spel van met name gitarist Jelle Roozenburg en saxofonist Jesse Schilderink. Indrukwekkend geconcentreerd gespeeld, dat belooft veel.

Thomas Strønen Ayumi Tanaka Marthe Lea
Bayou

Hij heeft meerdere albums op zijn naam staan die de luisteraar zowel ontroeren als uitdagen. Ook dit nieuwe trio van de Noorse slagwerker Thomas Strønen brengt dat opmerkelijke effect teweeg. Muziek die de stilte omarmt, waarin elke noot telt en met een toch kleine bezetting een ongekende weelde aan klankkleuren tevoorschijn wordt gespeeld.

Sarah Vaughan
Live at the Berlin Philharmonie 1969

The Lost Recordings luidt de ietwat dramatische ondertitel van deze dubbel-cd. Eind jaren zestig voldeed zangeres Sarah Vaughan domweg niet aan de trends van die tijd. Nu zijn die modes allang voorbij gewaaid en kan de luisteraar zich laven de wonderbaarlijke mengeling van vocale acrobatiek en zachtmoedige intimiteit die Vaughan met haar formidabele stem realiseert. Ze wordt bovendien fijn ter zake begeleid in een even fijne setlist met meer dan een paar parels.