Mini-festival in Delft maakt het gemis meer dan goed

Het was eigenlijk al afgelast, net als zoveel andere muziekfestivals deze zomer. Maar toen er vanaf begin juni toch weer wat mogelijk bleek, zijn ze in Delft in de hoogste versnelling gegaan. Met als resultaat een mini-Delft Chamber Music Festival van twee concertprogramma's van een uur, die twee keer gespeeld werden. Normaal telt het festival circa zestien programma's in acht dagen, maar het gemis werd meer dan goed gemaakt met een subliem openingsconcert op zaterdagmiddag.

Artistiek leidster en violiste Liza Ferschtman sprak de ongeveer veertig toeschouwers - in een cirkel om de musici heen zittend - na het eerste muzikale gedeelte even bemoedigend toe. Dat ze per se toch wat wilden doen en dat het thema ‘Over eenzaamheid, verlangen en ontmoeten’ zowel over ons ging als over henzelf, de musici. Dat het Beethovenjaar grotendeels in het water aan het vallen was en dat alle kleine beetjes Beethoven hielpen. Waarna Ferschtman op de primarius-stoel ging zitten voor een opzwepende een meeslepende uitvoering van Beethovens Strijkkwintet in C. 

Eraan vooraf ging een verrassend en origineel half uurtje waarin vanuit alle hoeken in de Van der Mandelezaal in het Prinsenhof onverwacht muziek opborrelde. Hoornist Mees Vos begon in de zuidwesthoek van de zaal met een stuk voor solo-hoorn van de Algerijnse Georges Barboteu. De oren stonden meteen op scherp. Een Delfts klokje klepte ergens ver weg in een sympathiserende toonsoort mee. 

De stille zaal werd nog wat stiller

Op de uitstervende echo van de hoornklank begon alt Helena Rasker een lied te zingen uit Beethovens cyclus ‘An die ferne Geliebte’. De pianobegeleiding was door Marijn van Prooijen heel mooi gearrangeerd voor strijkers. Als Rasker zingt, en dat deed ze later gelukkig nog een keer, wordt het in een zaal altijd nog wat stiller. Een stilte vol ontzag, want wat is dit toch een mooie stem. In de noordwesthoek nam daarna Bram van Sambeek het op solo-fagot over met stukken van Tõnu Kõrvits, Kinan Azmeh en Louis Andriessen, onderbroken door Liza Ferschtman in de zuidoosthoek van de zaal waar ze op blote voeten muziek van Eugène Ysaÿe speelde. 

Originaliteit troef dus in deze sequentie van muziek die je niet zo gauw met elkaar in verbinding brengt. Door de concentratie van iedereen werd het een hallucinerend half uurtje. En daarna kwam dus dat kwintet van Beethoven. Ferschtmans toon zinderde daarin als nooit tevoren en ze zette met een scherpe en ruige attack op de snaren de toon voor een stormachtige, echt-Beethoveniaanse uitvoering. Nadia Wijzenbeek (viool), Georgy Kovalev en Hannah Strijbos (altviool) en Quirine Viersen (cello) volgden Ferschtman met dezelfde uitbundigheid. Niet meer en niet minder dan een topuitvoering.

Lees ook:

Violistenechtpaar biedt podium aan thuiszittende musici en zet eigen kerk in als concertzaal

Violisten Maria Milstein en Mathieu van Bellen organiseren achttien zomerconcerten in hun eigen MuziekHaven in Zaandam.