Met de bus naar Nepal! Het was het mafste dat Coelho zich kon voorstellen

Hét icoon van de jaren zestig is niet ‘Easy Rider’ op zijn Harley-Davidson, of de lifter met bordje in de berm, maar de buspassagier. Die gedachte komt op bij Paulo Coelho’s zojuist verschenen autobiografische roman ‘Hippie’ waarin de schrijver op Coelhaans warrige wijze terugziet op zijn summer of love.

Coelho reisde in 1970 van het Amsterdam van de hippies op de Dam naar het Kathmandu van de Maharisji. Hij had ‘Europe on 5 dollars a day’ van Arthur Frommer in de ‘kleurig gebreide schoudertas’, en de mooie, praktische Hollandse Karla aan zijn zijde. John, Paul, George en Ringo, en Mia Farrow waren hem voorgegaan. Al gingen die met de trein en het vliegtuig, Paulo (‘geboren om vrij te zijn’) verkoos de Magic Bus: slechts 70 dollar voor duizenden kilometers. “Met de bus naar Nepal! Dat was verreweg het mafste dat hij zich kon voorstellen!”

Doortuffen

Voor bijna niks mee in de Magic Bus, vrijheid zonder verantwoordelijkheid, wat is er meer sixties dan dat? De jaren zeventig en tachtig waren de hoogtijdagen van de touroperator die later uit de gratie raakte. Nu bestaat de Magic Bus alleen nog als een educatieve boekenreeks voor nieuwsgierige kinderen en als een hulporganisatie op wielen in India.

De realiteit van de Magic Bus was ook verre van magisch, meldt Coelho. Als de bus start voelt het na alle door de chauffeur opgediste voorschriften en regels eerder alsof ze naar de kazerne gaan dan vertrekken op een avontuurlijke reis. Coelho beschrijft verveling van dagenlang doortuffen en -bomen met saaie reisgenoten.

Ex-passagiers die in de jaren tachtig voor 90 gulden van Amsterdam naar Athene reden, herinneren zich het credo dat de Magic Bus nooit wacht, met als gevolg gestrande reizigers na een wc-stop bij een duister benzinestation, en flikflooiende bijrijders op de achterbank. Dat laatste paste dan wel weer mooi in de traditie van de zomer der liefde.

Sovjetburgers

Toch is Paulo Coelho niet de enige die gevoelig was voor busromantiek: het je laten wegvoeren uit een grimmige wereld. Denk aan films als ‘The Graduate’, ‘Midnight Cowboy’, of het lied ‘The Passenger’ van Iggy Pop.

Pieter Waterdrinker liet onlangs bij ‘Zomergasten’ een geweldige scène zien uit de nieuwe Russische film ‘Zomer’, waarin een stel mistroostige Sovjetburgers in een Moskouse bus het lied van Iggy Pop vals ten gehore brengt. Ook voor wie niet vrij is om de horizon op te zoeken schuilt het verlangen naar vrijheid in een raam waarachter de lichten voorbijflitsen:

I am a passenger
I stay under glass
I look through my window so bright
I see the stars come out tonight.

Dromers zijn passagier, geen chauffeur.

Paulo Coelho
Hippie
Vert. Piet Janssen, uitgeverij De Arbeiderspers, 279 blz., € 19,99

Lees meer boekrecensies in ons dossier.