Marjolein Keuning zingt nu live in de natuur, coronaproof

Een open plek in een fruitboomgaard, de zon siddert na van een hete dag en gaat bijna onder. Verspreid over het gras: plukjes mensen met koptelefoons op. Ze zitten op stoelen of hangen lekker onderuit op een zitzak. Schoenen gaan uit, een hond scharrelt rond, ergens kraait een baby in een draagdoek en af en toe gaan er wat ogen dicht en krullen mondhoeken omhoog.

Dit super-relaxte publiek luistert naar Marjolein Keuning die liedjes zingt over haar liefde voor de natuur. Naast haar: gitarist Leon Mennen, die soms een warme tweede stem meezingt. Zonder corona hadden ze hier niet gestaan met hun programma ‘Songs in Silence’, maar stiekem komen nu twee grote liefdes van Keuning samen: live optreden én in de natuur zijn.

Hoe uit een crisis zo’n mooi plan wordt geboren, vertelt Keuning de volgende dag in een park op een bankje tussen geneeskundige planten. “Half maart was ik net als de rest van de theaterwereld eerst lamgeslagen. Ik geloofde niet dat theaters zó lang dicht zouden gaan. Henk (Poort, operazanger, haar echtgenoot, red.) en ik zijn allebei ondernemers en ineens ging al ons werk niet door. Henk zat eigenlijk mudvol werk, waaronder twee keer een uitverkocht Carré en dat was plots weg.

“Ik zou het dit voorjaar iets rustiger aan doen omdat onze dochters eindexamen deden. Maar ik was wel liedjes aan het verzamelen voor een theatervoorstelling volgend jaar. En ik ontwikkelde een tv-programma, waarvoor ik al een pilot had gedraaid, maar dat lag nu ook stil.

10.000 stappen per dag

“Theatermakers gingen hun producties gratis online zetten, maar gratis vond ik niet kloppen. De eerste weken stortte ik me daarom op het ontwikkelen van een verdienmodel voor een streaming platform. Want stilzitten en afwachten wilde ik niet. Helaas ervoer ik veel tegenwerking en negativiteit rond die streamings en dat kostte zoveel energie dat ik het heb losgelaten. Ik wilde me liever focussen op iets máken, daar werd ik blijer van.

“Ik pakte mijn liedjesprogramma op en besloot dat het over mijn passie voor de natuur zou gaan. Als we dan de voorstellingen buiten zouden spelen, op bijzondere, groene plekken, zou het niet alleen coronaproof zijn, maar kon ik ook delen wat ik ervaar als ik in de natuur loop.

“Een paar keer per jaar maak ik – vaak in mijn eentje – lange wandeltochten. Met lichtgewicht kampeerspullen op mijn rug trok ik bijvoorbeeld door de Alpen, de Pyreneeën, rond de Mont Blanc en door Noorwegen en Oman. Ik vind het kicken om zelfvoorzienend te zijn, om vrijheid te voelen. En wanneer ik in mijn eentje loop, kom ik veel over mezelf te weten. Sinds de coronatijd ben ik ook in Amsterdam dagelijks minstens 10.000 stappen gaan lopen. Die stappen houden me letterlijk en figuurlijk op de been, want hoe druk ik me soms ook over dingen maak, als ik buiten ben en doorloop, word ik uiteindelijk altijd rustig.

“Het idee van deze voorstelling kwam ook dicht bij het tv-programma dat ik had bedacht: telkens 48 uur zou ik met iemand gaan wandelen en kamperen, zonder telefoons. En dan zouden we mooie gesprekken over het leven voeren en kijken wat er dan gebeurt. De natuur helpt je om naar binnen te kijken.

Ontspannen gezichten bij het publiek

“Gisteren tijdens de voorstelling voelde ik tot mijn grote vreugde dat we bij het publiek een beetje hetzelfde bereikten. Mensen lagen zonder gêne onderuitgezakt, ze luisterden naar onze liedjes, ze voelden en ze keerden een beetje in zichzelf. Een reiger vloog over, de zon ging onder terwijl vogeltjes tsjilpten en ik zag zulke ontspannen gezichten dat ik daar blij van werd. Het lukte dus goed om mensen mee te nemen naar het gevoel van de natuur.”

Keuning en Mennen speelden met name bluegrass, country en standards, waarbij ze zichzelf met gitaren – en soms een melancholische melodica – begeleidden. Tegen het einde van de avond werden de songs wat ingetogener, met bijvoorbeeld ‘Fragile’ en ‘Wayfaring Stranger’. Doordat het geluid door de koptelefoons heel intiem klonk, voelden de muzikanten heel dichtbij. Het publiek werd geraakt toen Keuning zong: ‘I’m going there to see my mother. She said she’d meet me when I come.’

Keuning: “Mijn keel kneep bijna dicht van ontroering toen ik dat zong. Het lied gaat over iemand die zijn ouders weer gaat zien als ze doodgaat. Ineens zag ik mijn moeder voor me. Ze is er al 21 jaar niet meer, maar we speelden en zongen samen altijd folkliedjes met onze gitaren. Met dit programma, zo puur met alleen zang en gitaren, zonder theatrale setting, ben ik weer bijna terug bij waar het allemaal begon vroeger.

‘Wij hebben gelukkig een buffer’

“Gelukkig hebben we voorlopig nog geen stress over of we de huur wel kunnen betalen, we hebben een buffer. Wat ik mooi vind aan theater is het live spelen: dat het publiek en de spelers op dat ene moment samen iets meemaken. Maar alles er omheen vind ik super irritant.

“Dat er voor vrouwen van mijn leeftijd op tv nauwelijks werk is, en dat je voor grote musicals zeven dagen per week het land door moet. Ik was vorig jaar bij een musical aangenomen, maar ik wilde die rol parttime doen. Dat mocht niet en toen heb ik afgezegd. Nou, dat was een schande, not done.

“Maar ik wil niet meer fulltime onderweg zijn in bussen. Ik wil ook een deel van mijn leven naar buiten kunnen en wandelen. Mijn droom is om buiten te wonen, op een plek waar wij – en anderen – ook concerten kunnen geven. Corona of niet, dat kan dan gewoon daar.

“Ik wil een mooie plek met fruitbomen. Ik wil dan wel leren hoe je dat doet, een boomgaard goed laten groeien en een moestuin opzetten. Daarom heb ik me nu ingeschreven bij een biologisch dynamische opleiding om één dag per week alles te leren over grondsoorten en gewassen. Wie weet hoe dat bevalt en hoe ons leven dan gaat lopen.”

Lees ook:

Tenor Peter Gijsbertsen werd hovenier en baalt er nu van dat de snackkomkommers naast de courgette staan

De coronacrisis veranderde het leven van musici en artiesten ingrijpend. De agenda’s werden leeggeveegd. Wat is hun plan B? Vandaag in deze korte serie: tenor Peter Gijsbertsen kan niet leven van recitals alleen en dus begon hij met een hovenierscursus.

Het plan B van Guus Meeuwis: geen Philips Stadion of New York, wel 37 optredens in Tilburg

De coronacrisis veranderde het leven van musici en artiesten ingrijpend. De agenda’s werden leeggeveegd. Wat is hun plan B? Deel 2 van een korte serie: zanger Guus Meeuwis moest stadionconcerten en optredens in New York afzeggen. Maar zijn nieuwe album is uit en hij treedt op in Tilburg, voor 400 mensen.

Weer zingen? Willemijn Verkaik zat meteen op haar oude adrenalineniveau

Door de coronacrisis is het leven van musici en artiesten ingrijpend veranderd. De agenda’s moesten worden leeggeveegd. Wat is hun plan B? De aftrap van een korte serie: musicalzangeres Willemijn Verkaik, een wereldster die nu voor 240 mensen zingt.