‘Love Life’ is een klein psychologisch drama over omgaan met grote emoties

Love Life
Regie: Koji Fukada
Met Fumino Kimura, Kento Nagayama en Atom Sunada
★★★★

Het Japanse familiedrama Love Life laat zien hoe moeilijk het is om met grote emoties om te gaan. Zo vindt er al vroeg in de film een tragisch ongeluk plaats. Taeko’s zesjarige zoontje uit een vorig huwelijk komt om het leven. De achterblijvers hebben het er moeilijk mee. Taeko en haar nieuwe man Jiro vinden elkaar nauwelijks in hun verdriet. Als Taeko’s vorige man Park weer opduikt, de biologische vader van haar dode zoontje, klampt ze zich aan hem vast. Ze denkt Park, een dove, dakloze man, te moeten redden. Haar man Jiro heeft ondertussen een afspraak met zijn ex-vriendin.

Het spannende aan Love Life is dat het om een reeks soap-achtige, dramatische verwikkelingen lijkt te gaan, maar de Japanse regisseur Koji Fukada houdt zijn psychologische drama juist klein. Love Life is geïnspireerd op het gelijknamige liefdesliedje van Akiko Yano, en dat werkt uitermate goed. Voor de verandering is het geen roman maar een melancholisch lied dat de basis vormt, en dat geeft Fukada alle ruimte om met stiltes te werken en met tederheid naar zijn personages te kijken.

Je merkt dat de familieleden het moeilijk vinden om met pijn en verdriet om te gaan, met schuld en rouw. Daar tussendoor spelen allerlei vooroordelen. Grootvader noemt zijn schoondochter met een kind uit een eerder huwelijk op een onbewaakt ogenblik ‘een afdankertje’. En is de dove, dakloze ex-man wel zo hulpbehoevend? Is het niet Taeko die haar pijn op hem projecteert?