Leerzame momenten met de dood in de ogen

The Mirror and the Window
Regie: Diego Gutiérrez
★★

De in Nederland wonende filmmaker Diego Gutiérrez stond voor een lastige taak: kort na elkaar zouden twee mensen met een belangrijke rol in zijn leven sterven. Zijn moeder Gina, die nog steeds in Mexico-Stad woonde, en zijn vriend Danniel, die samen met zijn echtgenote eveneens in Nederland woonde. Allebei vroegen ze hem hun laatste maanden te filmen.

Een lastige taak omdat je als filmmaker niet wil dat de kijker anderhalf uur lang alleen maar pratende hoofden ziet en omdat de verhalen van Gina en Danniel de kijker iets te vertellen moeten hebben: ze moeten het particuliere overstijgen. Het eerste probleem lost Gutiérrez op met terloopse observaties zoals van een bouwplaats buiten het appartementencomplex waar z’n moeder woont. Het leven gaat door, was misschien de gedachte daarachter. Wat meer abstract zijn de beelden van een bootreis naar Antarctica die Gutiérrez tussen de gesprekken door monteert.

Ook al zal deze film vooral mensen aanspreken voor wie de dood al aanwezig is in hun leven – wat hier het particuliere overstijgt, is wat Danniel en Gina niet hebben gedaan: zij koos niet voor de liefde van haar leven, hij droeg te lang verlammende angsten met zich mee en koos voor de voorzichtigheid. Interessant is dan hoe mensen zich met zulke keuzes verzoenen, als het einde nadert.

Als film is dit best een pittige zit, hoe sympathiek The Mirror and the Window ook is. Leer van de twijfel van Danniel en Gina, is misschien de beste boodschap. Gebruik de film als therapie.