Lana Del Rey klonk zelden zo ingetogen als op haar nieuwe album ‘Ocean Blvd’

Lana Del Rey
Did You Know That There’s A Tunnel Under Ocean Blvd (Interscope en Polydor)
★★★★

Het duurt zelden langer dan twee jaar voordat Lana Del Rey een nieuw album uitbrengt. Ook op haar negende langspeler Did You Know That There’s A Tunnel Under Ocean Blvd hoefden we maar anderhalf jaar te wachten. En dat terwijl ze in 2021 nog twee platen uitbracht.

Die volgden op het gelauwerde Norman Fucking Rockwell! uit 2019, dat Del Rey verankerde als een van de beste songwriters van haar generatie. Dat niveau wordt hier vastgehouden. Maar Ocean Blvd is minder toegankelijk dan zijn voorgangers.

De muziek is melancholisch als altijd, maar klinkt hier verstild. We horen haar hoge, soms hese stem en verder vaak enkel een piano. Daarvoor schakelt Del Rey muzikanten als Jon Batiste en Riopy in. Zelden klonk ze zo ingetogen.

Het tempo waarin de Amerikaanse muziek blijft uitbrengen, zegt iets over de urgentie ervan. Ze verwijst regelmatig naar ontwikkelingen in de maatschappij (‘My boyfriend tested positive for covid’) en binnen haar eigen familie (‘My sister’s first-born child’).

Familie

Vooral familie is een belangrijk thema op Ocean Blvd. Zo zingt ze dat ze hoopt dat haar overleden opa over haar vader waakt en maant ze haar broer tot stoppen met roken. Bovendien uit ze ondubbelzinniger dan tevoren de twijfels die haar als mid-dertiger, bezighouden.

Dat vertaalt zich in liedjes als Kintsugi en Fingertips, met teksten die zich laten luisteren als een gedachtestroom. ‘Zal het goed gaan met de baby?’ zingt ze over voornoemd kind van haar zus. ‘Zal ik er ooit zelf een hebben? En kan ik dat aan?’

Een gevolg is dat ze soms meer bezig lijkt met het neerpennen van gevoelens dan het creëren van een beklijvende melodie of duidelijk refrein. Daardoor kabbelen de songs, hoe mooi ook, zeker in het middenstuk wat voort.

Ook twee interludes, muzikale intermezzo’s, vlak na elkaar halen de vaart eruit. Interessante toevoegingen zijn het wel. Eén bestaat uit een preek van de bekende Hollywood-pastoor Judah Smith. Ironisch bedoeld lijkt het: we horen Del Rey op de achtergrond giechelen.

Hoogtepunt van zeven minuten

Daartegenover staan hoogtepunten als de titeltrack, net zo meeslepend als je van een Lana Del Rey-lied verwacht. En A&W behoort tot de beste dingen die ze ooit gemaakt heeft: een naargeestig nummer van zeven minuten dat eindigt met hiphop-invloeden die we al jaren niet meer in haar werk hoorden.

De hiphopbeats keren in de laatste drie nummers terug. Afsluiter Taco Truck x VB is in feite een trap-versie van haar nummer Venice Bitch uit 2019 met een nieuw intro. Op papier klinkt het overbodig, maar op plaat werkt het. Knap, jezelf recyclen zonder in herhaling te vallen.