‘L’Homme fidèle’ is zowel een liefdesfilm als een vingeroefening in genres

In de opening van ‘L’Homme fidèle’ wordt Abel door zijn geliefde Marianne het huis uitgezet. Ze is zwanger van iemand anders. Terwijl op het gezicht van acteur Louis Garrel het ongeloof voortduurt, babbelt zij losjes door over de trouwerij die ze al heeft gepland. Even later staan zijn koffers klaar. Het is het verrassende begin van een film die sterk is in het ontregelen van je verwachtingen, maar minder in overtuigen.

Louis Garrel (1983) schreef het scenario van zijn tweede film (na ‘Les deux amis’) samen met Jean-Claude Carrière. Die gelauwerde veteraan, bekend van onder meer ‘Le charme discrèt de la bourgeoisie’, is volgens Garrel een stuk minder sentimenteel dan hijzelf. Dat verklaart wellicht dat dit drama in het hart een liefdesfilm is, maar in de uitvoering meer weg heeft van een koele vingeroefening in genres.

Activistisch

Garrel heeft affiniteit met de gene­ratie filmmakers, die hem voorging: zijn filmende vader Philippe is een tijdgenoot van Jean-Luc Godard, intellectueel boegbeeld van de activistische cineasten, die in de jaren zestig de Franse nouvelle vague in gang zetten.

Als jonge acteur brak Garrel door in ‘The Dreamers’, die als decor de Parijse studentenrellen in 1968 had. Twee jaar geleden speelde hij zijn grote idool Godard in de lichtvoetige biopic ‘Godard mon amour’. Misschien heeft het met die bewondering te maken, dat Garrel eerder een berekenende dan een meeslepende film over liefde aflevert.

Acht jaar na hun plotselinge afscheid komen Abel en Marianne (gespeeld door voormalig model Laetitia Casta, die is getrouwd met de regisseur) elkaar tegen bij de begrafenis van haar man. Al snel bloeit er tussen hen weer iets op, tegen de zin van haar zoontje en haar veel jongere schoonzus, die zelf al jaren verliefd is op Abel.

Voice-overs

Gebruikmakend van elementen uit de thriller, klucht en droge komedie, fileert Garrel wat er dan tussen de man en twee vrouwen gebeurt. Dat ze ieder een eigen voice-over hebben, lijkt een logische keuze om leugens, strategieën en spelletjes bloot te leggen. Het geeft de film ook een wat krampachtige literaire toon, die misschien knipoogt naar de zelf­bewuste nouvelle-vaguefilms, maar opmerkelijk weinig diepgang geeft aan de personages.

Garrel, een mooie man met arche­typische Franse frons, lijkt tussen de regels door iets te zeggen over mannen die geen vragen stellen als vrouwen onverwachte levensbewegingen maken. De trouwe Abel is een type dat steeds maar weer ge­laten zijn koffers pakt.

Zo bekruipt je een beetje het gevoel dat L’Homme fidèle een metafoor is voor de carrièrefase van de niet ongetalenteerde regisseur: tijd om wat historische bagage te lozen en zich te ontwikkelen tot een meer eigen, hedendaagse filmmaker.

Filmrecensies

Elke week worden de nieuwste films besproken door onze recensenten. U leest de recensies hier.