Krachtige vrouwenrollen maken nieuwe Aida enorm aantrekkelijk

‘Wereldpremière’ kopt het programmaboekje van Aida. Toch ging de musical – niet te verwarren met de gelijknamige opera van Verdi – ruim twintig jaar geleden in hetzelfde Circustheater al in première. In de nieuwe versie, nog steeds met de krachtige muziek van Elton John en subtiele liedteksten van Tim Rice, is het verhaal aangepast.

Scriptschrijver David Henry Hwang en de nieuwe regisseur Schele Williams, beiden van de Amerikaanse Disney theaterproducent, ontdekten nieuwe feiten over het conflict tussen Egypte en buurland Nubië, dat de basis vormt van het verhaal. Ze wilden Aida vernieuwen en doen dat voor het eerst in de Scheveningse editie.

Speelden in de vorige versie witte mensen Egyptenaren en hadden de zwarte Nubiërs meer een slachtofferrol, nu zijn alle acteurs van kleur en strijden de twee volkeren als gelijkwaardige partijen. Bovendien vechten vrouwen nu even fanatiek mee, de Nubische koning is hier zelfs een strijdvaardige koningin, overtuigend gespeeld door Joanne Telesford. De musical past dus beter in deze tijd.

Intermenselijk drama

Er veranderde meer. Het eerst oogverblindende, kleurrijke decor is veel soberder. Dat is enerzijds jammer – het zwembad was spectaculair – maar het brengt de focus wel meer op het intermenselijke drama, wat fijn is. Naast een paar parels van kostuumontwerpen zijn sommige kostuums (van het Nubische volk) helaas onaantrekkelijk, slonzig.

De choreografieën van Darrell Grand Moultrie zijn deels mooi en intens, met moderne danselementen en een innemende gebedsceremonie van de Nubiërs. Maar veel te vaak komen de stereotiepe horizontaal afgeplatte handbewegingen terug die doen denken aan Walk like an Egyptian. Een gemiste kans, de sterke cast zou meer aankunnen.

Die cast is sowieso een megatroef. Tegen de strijdende achtergrond gaat het verhaal vooral over de onmogelijke liefde tussen de Nubische prinses Aida (Gaia Aikman) en de Egyptische legerkapitein Radames (Naidjim Severina) die verloofd is met Amneris, de leeghoofdige dochter van de farao (April Darby). Aida is als gevangene een dienstmaagd van Amneris, waardoor een ingewikkelde driehoek ontstaat waarbij de liefde, de pijn en het klem zitten van alle drie diep voelbaar zijn.

De pop-rockmuziek heeft extra percussie gekregen en de songs zitten vol soul waarin met name Aikman en Darby excelleren. Zij zetten de zaal met hun internationale allure en sterke acteerwerk regelmatig op z’n kop met hun radeloze blikken, gepijnigde lichamen, furieuze woede en geweldige zangstemmen. En wanneer Aikman met de Nubiërs zingt over hun Gezegend Nubië is dat zo’n krachtige song, zo’n diep ingeleefd gospelnummer dat zo subtiel is opgebouwd, met zo’n prachtige climax die nergens te vet wordt dat je hart niet anders kan dan overslaan. Het zijn alleen al de krachtige vrouwenrollen die de nieuwe Aida enorm aantrekkelijk maken.

Te zien t/m 30 juli in AFAS Circustheater Scheveningen, info: stage-entertainment.nl