Klaas tipt nieuwe popalbums: driedimensionale elektronica en ingetogen indiepoppers

Jehnny Beth

To Love Is To Live

Met de donkere gitaarrock van haar band Savages heeft het solodebuut van Jehnny Beth weinig te maken. Ze bedient zich op ‘To Love Is To Live’ van primitieve elektronica en eenvoudig pianospel, met een sterke voorkeur voor de lagere registers. De dreiging die daarvan uitgaat doet toch weer sterk denken aan de muziek van haar band. Net als de rauwe poëzie over religie en seksualiteit, die in deze kale vorm des te harder binnenkomt.

Ital Tek
Outland

Vroeger was de muziek van producer Alan Myson, artiestennaam Ital Tek, lastig dansbaar vanwege de complexiteit van de beats, nu vanwege het ontbreken ervan. Dit is driedimensionale elektronica om thuis op je koptelefoon te luisteren, zodat je je er in kunt verliezen. Het album opent met ‘Chamber Music’. Een ietwat misleidende titel: het vergt een aanzienlijke kamer om genoeg muzikanten te bergen die voor zoveel gelaagdheid kunnen zorgen.

Happyness
Floatr

Happyness ging van kwartet naar duo, maar de ideeënrijkdom nam daarmee alleen maar toe. Dat zie je vaker: minder bandleden betekent minder kans op veto’s. Zo werd het derde album van de Britse indiepoppers niet alleen hun meest ingetogen, maar ook hun avontuurlijkste. Aandachtig luisteren loont: de fraaiste details spelen zich tussen de regels af.

Austra
Hirudin

Als geschoold operazangers geldt Katie Stelmanis als buitenbeentje in de popwereld. Niemand anders combineert dergelijke vocalen met opgewekte elektropop. ‘Hirudin’ is wel beduidend soberder dan haar eerdere werk. Stelmanis verwerkt een verstikkende relatie. De openingsregels leggen het probleem treffend bloot: ‘You make me so angry. I love you.’

Lees ook:

Anderhalvemeterhiphop als tegengif: ‘Kom niet in mijn aura, bitch’

Rappers nemen corona bloedserieus, maar steken die in een vrolijk jasje. Muziekrecensent Klaas Knooihuizen licht de beste nummers eruit. ‘Ik geef je een boks met m’n elleboog. Sorry man, kom maar niet te close.’