Klaas Tipt: Mogwai, Jane Weaver, Lost Horizons en A Winged Victory For The Sullen

Mogwai
As the Love Continues

Het tiende album van de Schotse band Mogwai kwam op de hoogste plek binnen in de Britse hitlijsten, deels dankzij steun op sociale media van prominenten als acteur Elijah Wood en Robert Smith van The Cure. Het bevestigt de loyaliteit aan de band, die op As The Love Continues opnieuw schippert tussen ingehouden spanning en de robuuste gitaarmuren waarin die spanning oplost. Niets nieuws binnen het oeuvre, maar nog altijd bloedstollend.

Jane Weaver
Flock

De Britse Jane Weaver met de vederlichte stem laat zich door alles en iedereen inspireren. Door Prince, door David Bowie, maar ook door Libanese protestmuziek en de opvallend hippe elektronische muziek die in de Sovjet-Unie speciaal voor aerobicvideo’s werd gecomponeerd. Weaver maakt er uptempo popmuziek van waarin je de veelzijdigheid herkent, zonder erin te verdwalen.

Lost Horizons
In Quiet Moments

Veteranen Simon Raymonde (Cocteau Twins) en Richard Thomas (The Jesus and Mary Chain) laten zestien vocalisten in evenzoveel liedjes schitteren en houden zich ondertussen schuil op de achtergrond. In die bescheidenheid herkent men de meesters. Tim Smith klonk sinds zijn vertrek uit Midlake zelden zo indringend, Gemma Dunleavy maakt met het dromerige Linger meer indruk dan ze ooit deed. De grote maar vooral kleinere namen lijken gekozen om hun stemgeluid, niet om hun staat van dienst. Raymonde en Thomas hebben er kijk op.

A Winged Victory For The Sullen
Invisible Cities

Invisible Cities is de soundtrack bij een dansvoorstelling die gebaseerd is op de roman De onzichtbare steden (1972) van Italo Calvino, die zich op zijn beurt liet inspireren door het werk van Marco Polo en de structuur van het schaakbord. Dat hoef je allemaal niet te weten om te kunnen genieten van deze oorstrelende composities op het snijvlak van elektronica en modern klassiek, maar het is leuk om die gestapelde invloeden te ontdekken tijdens het wegdromen.