Kim Schuddeboom kiest voor de makkelijke lach

Ongeschreven
Kim Schuddeboom
★★★

Stand-upcomedy blijft een mannenbolwerk, zeker in Nederland. Dat Kim Schuddeboom dit bastion succesvol heeft weten te bestormen, zegt dan ook veel over haar komische talent. In haar eerste avondvullende voorstelling Ongeschreven blijkt dat talent zowel een zegen als een vloek.

De 37-jarige Schuddeboom heeft een nuchtere en ietwat lompe uitstraling, die bijna als vanzelf een lichte grinnik oproept. De vet aangezette verontwaardiging over alledaagse dingen en haar eigen gestuntel daarmee, doen geregeld denken aan Brigitte Kaandorp. Maar in tegenstelling tot deze grande dame van het Nederlandse cabaret is Schuddeboom een echte stand-upper, groot geworden in de Amsterdamse comedyclub Toomler. Bij haar dus geen piano of kledingwissels, maar slechts een microfoonstandaard en een tafeltje met een glaasje water.

In deze kale setting entertaint Schuddeboom de zaal met breed uitgesponnen verhalen en goed getimede grappen. Zoals gebruikelijk bij stand-upcomedy is de publieksinteractie groot, waarbij tijdens de premièreavond in De Kleine Komedie vooral Daan op rij twee het moet ontgelden. De seksgrappen die hem ten deel vallen vormen een mooie omkering van de klassieke situatie waarin een mannelijke cabaretier een vrouw op de voorste rij op haar nummer zet.

Platgetreden humorpaden

Elders in de voorstelling ontbreekt die omkering helaas. Schuddeboom toont zich in veel opzichten een traditionele stand-upcomedian, die veel praat over seks en yoga belachelijk maakt. Niet alleen zijn dit platgetreden humorpaden, het behandelen van dit soort onderwerpen neigt ook naar makkelijk scoren. Natúúrlijk lacht het publiek wanneer Daan op rij twee ‘clithoed’ moet roepen, of wanneer Schuddeboom verhaalt over het verblijf met haar ex in een Portugese yogakolonie, waar iedereen zwaar ademt en zich uit in clichématige Engelse boeddhawijsheden. De comédienne speelt hiermee echter ook nogal op safe.

Het meest duidelijk blijkt dit in de delen van de show die gaan over Schuddebooms lesbische geaardheid. Ze erkent weliswaar dat lhbti+’ers vaak bedreigd worden, en dat dit een probleem is, maar benadrukt ook dat ze zichzelf niet als feminist ziet en iebelig wordt van de stelligheid die ze ontwaart bij mensen die “woke doen”. Daarmee vaart ze een veilige middenkoers, waar velen in het publiek zich waarschijnlijk in kunnen vinden, maar die ook wat nietszeggend is.

Schuddeboom trapt in een klassieke komische valkuil: ze kiest voor de makkelijke lach en dreigt daarmee te vergeten dat de spannendste vormen van comedy juist die lach willen overstijgen. Het doet weinig af aan haar speltalent, maar maakt Schuddeboom wel iets minder interessant om naar te kijken.

Tour t/m mei, zie ook dekeetbv.nl