Welke jonge kunstenaars bepalen het beeld de komende tien jaar? Trouw tipt de twintig van de jaren twintig. Vandaag: journalist Nisrine Sahla, die nieuws maakt waarin jongeren wél geïnteresseerd zijn.
Het was nooit haar bedoeling om beroemd te worden, maar inmiddels is Nisrine Sahla (23) al een best Bekende Nederlander. Ze werkt nu twee jaar bij de NOS. Daar maakt ze ‘Stories’, nieuws voor pubers en jongeren op Instagram en YouTube. Die video’s zijn reuze populair. Soms is het kort nieuws, maar ‘NOS Stories’ doet ook langere onderzoeksprojecten die filmpjes opleveren van maximaal een minuut op Instagram en tot wel tien minuten op YouTube. Op Instagram heeft NOS Stories’ al meer dan een half miljoen volgers en op YouTube bijna 80.000 abonnees.
“Eigenlijk kan ik helemaal niet tien jaar vooruitkijken”, zegt Sahla in een restaurant in haar oude buurtje in Amsterdam-West. Daar groeide ze op in een liberaal Marokkaans gezin waarvan de grootouders als gastarbeiders eerst naar België en naar Nederland kwamen. “Ik ben enorm impulsief. Alles wat ik nu zeg, kan over een uur alweer anders zijn.”
Exposen
Toch weet ze precies wat ze wil. Haar werk als journalist en presentatrice bij NOS Stories viel al eerder op, Sahla kreeg eind 2018 de aanmoedigingsprijs ‘Mediabelofte van 2019’. “Dat opende wel echt deuren voor me.” Opeens was ze zelf onderwerp in het blad Linda.Meiden en mocht ze als tafeldame aanschuiven in ‘De Wereld Draait Door’.
Voor Sahla is de online-journalistiek geen opstapje naar het grotere werk op televisie. “De generatie die er nu aankomt, is opgegroeid met online media en journalistiek, dus dat heeft echt de toekomst.” Is een baan als presentatrice van het achtuurjournaal niets voor haar? “Ja, dat zou natuurlijk een mooie kans zijn, maar ik weet niet of ik daar nou echt gelukkig van word. Ik ben teveel een maker en haal voldoening uit het maken van toffe verhalen. Bij het achtuurjournaal vertel je vooral over de verhalen die andere journalisten hebben gemaakt.” Het liefst wil ze ‘een nog veel betere onderzoeksjournalist worden’. “Helemaal zelf verhalen maken en op termijn anderen daarbij helpen.”
Stories is onderdeel van ‘NOS op 3’, dat zich richt op jongeren tot dertig jaar. Het is grappig hoe snel de dingen veranderen, zegt Sahla: “De pubers van nu zijn niet veel jonger dan ik, maar die zijn alweer met heel andere dingen bezig dan ik toen ik die leeftijd had.” Ze kwam bij de NOS terecht tijdens haar stage van de School voor Journalistiek in Utrecht. Een van de verhalen die ze maakte ging over het ‘exposen’ van meisjes in geheime chatgroepen. Daar worden voornamelijk moslimmeisjes met naam en foto’s te schande gemaakt door vooral jonge mannen. Dat kan gaan om naaktfoto’s of andere verhalen van losbandigheid, zonder dat die jonge vrouwen de kans hebben om zich te verdedigen en waarbij hun eer en vaak ook die van de familie wordt aangetast. Het verhaal ging viraal en is al bijna 700.000 keer bekeken.
Rolmollen met een hoofddoek
Sahla bestelt een glas muntthee en de roodbaarsfilet. Omdat ze halal eet, neemt ze meestal vis als ze buiten de deur eet. “Ik ben eigenlijk een heel moeilijke eter. Ik hou ook al niet van bieten of paddenstoelen.”
Ze noemt zichzelf een feministische moslima, maar hecht ook aan tradities. “Wij vinden het huwelijk iets moois en vijftig jaar ongehuwd samenwonen zou in mijn cultuur niet kunnen.” Volgens diezelfde traditie blijf je bij je ouders wonen totdat je een geschikte partner hebt gevonden. Dat heeft Sahla nog niet, ze is veel te druk met haar werk. Dus woont ze in Almere, samen met haar ouders, haar twintigjarige zus, haar vijftienjarige puberbroer en een zesjarige tweelingbroer en -zus. Lachend: “Ja, dat zijn nakomertjes”.
Aanvankelijk wilde Sahla gaan werken bij een modeblad. Ambities in de richting van serieuze onderzoeksjournalistiek had ze niet. Pas in het derde jaar van haar studie ontdekte ze dat verhalen vertellen met beeld en geluid haar goed ligt.
Net als veel andere moslimmeisjes was ze onzeker of ze in het mediawereldje wel kans maakte, vanwege haar achtergrond. Er zijn maar weinig rolmodellen met een hoofddoek. “Maar ik wilde het toch proberen, niet geschoten is altijd mis. Dat is soort van mijn motto.”
Islam
Ze is zich ervan bewust dat zij nu zelf een rolmodel is. Regelmatig krijgt ze berichten van moslimmeisjes die twijfelen of ze wel journalist kunnen worden, omdat ze een hoofddoek dragen. “Als zij mij zien als iemand die het wel is gelukt en zien dat het wel mogelijk is om je dromen na te jagen, dan is dat natuurlijk geweldig.”
Haar eigen voorbeelden zijn Nadia Moussaid, presentatrice van het VPRO cultuurprogramma ‘Mondo’, en Lamyae Aharouay, politiek verslaggeefster van NRC Handelsblad.
Vooral die laatste maakt indruk. “Ik kijk heel erg tegen haar op. Zij is een van de eerste journalisten met een hoofddoek, maar ze zit niet bij praatprogramma’s om te praten over Marokkanenproblematiek of de islam of Islamitische Staat. Ze praat over haar deskundigheid, net als iedere andere journalist.”
Tegel
Op dit moment is Sahla vooral druk met onderzoeksjournalistiek voor jongeren en ze durft niet te zeggen of ze zich, net als Aharouay, op termijn wil specialiseren. “Ik wil nu ontdekken waar ik echt gelukkig van word. En dat dan vastgrijpen en niet meer loslaten.”
Erkenning voor haar werk in de vorm van een journalistenprijs zoals een Tegel lijkt haar geweldig, maar ze twijfelt of de jongerenverhalen die zij maakt daarvoor wel in aanmerking komen. “En om nou mijn ambities bij te stellen voor een Tegel… ik wil graag nog veel beter worden in het werk dat ik doe. En ik wil graag verhalen vertellen waarvan jongeren denken: ‘wow, dat wist ik niet’.”
Het verhaal van ‘NOS Stories’ over het ‘exposen’ in chatgroepen.
Lees hier andere verhalen uit Trouw over beloftevolle jonge kunstenaars
