Intelligente teksten van Lana Del Rey

Pop
Lana Del Rey
Norman Fucking Rockwell!
(Polydor/Universal)
★★★★☆

Onder de dikke laag seksistische drek die Lana Del Rey aan het begin van haar carrière over zich heen kreeg zat kritiek verborgen die wel degelijk hout sneed: meer dan mens was ze een imago, een gefabriceerd personage dat afstandelijk, leeg en kil aanvoelde.

Wonderlijk hoe ze zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld tot een van de interessantste tekstschrijvers van haar generatie. Haar nieuwe album is voorlopig haar artistieke hoogtepunt. Ontdaan van afleidende modegrillen als hippe beats van gastrappers ligt de nadruk volledig op haar tekst - al mogen we die herkenbare hese zangstem niet onbenoemd laten.

Intelligente teksten

Maar die teksten! Haast elke zin verwijst naar iets specifieks, van een mislukt interview tot een vergeten nieuwsgebeurtenis, van popcultuur tot politiek. Ondertussen vormen de opeenvolgende regels ook 'gewoon' consistente en invoelbare verhalen over liefde, seks en neerslachtigheid.

Slechts twee keer wijkt Del Rey van haar lijn af: in de onverwachte cover van ska-punkband Sublime en in een ronduit zoetsappig nummer vol clichés dat ze domweg 'Love song' noemde. Het dekt de lading en haalt meteen de angel uit eventuele kritiek. Ook al zo'n intelligente vondst.