In het materiaal van scifi-thriller ‘65’ zat een betere film

65
Regie Scott Beck, Brian Woods
Met Adam Driver, Ariana Greenblatt
★★★

Zo’n gekke gedachte is het niet, gezien de leeftijd van het heelal: er kunnen miljoenen jaren geleden elders in het universum ook al beschavingen hebben bestaan. Dat is de premisse van 65, een scifi-thriller over een astronaut van de planeet Somaris die 65 miljoen jaar geleden neerstort op een prehistorische aarde.

Op zich een intrigerend idee. Adam Driver speelt astronaut Mills, die z’n gezin voor een goedbetaalde ruimtevlucht van twee jaar verlaat, om een noodzakelijke operatie van z’n dochtertje te kunnen betalen. Een begrijpelijke vertelconstructie omdat het verklaart waarom Mills bereid is twee jaar weg te gaan maar die onbetaalbare gezondheidszorg is tegelijk een wel erg eigentijds en Aards aandoend verschijnsel. Mills stort vervolgens neer op een voor hem onbekende planeet en vanaf dat moment wordt 65 een survivaldrama, waar de bedreigingen van alle kanten komen. Ook uit de bodem.

65 is in zekere zin een covidproject, vandaar het kleine aantal acteurs. Het verklaart ook het tamelijk uitgeklede verhaal: Mills en een andere overlevende van de crash moeten de ontsnappingscapsule bereiken die vijftien kilometer verderop ligt. Dat ze elkaars taal niet spreken, is een interessante en lovenswaardige keuze van de makers.

Het probleem is dat de film zichzelf bijna belachelijk maakt wanneer duidelijk wordt wanneer Mills is neergestort: exact drie dagen voor de meest rampzalige gebeurtenis uit de geschiedenis van deze planeet. Dan maak je het als verteller wel erg bont.

Voor scifi-liefhebbers en fans van Adam Driver is de film interessant genoeg. Maar je ontkomt niet aan het gevoel dat er een veel betere film verstopt zit in het materiaal.