Hupsje doen brengt Martijn en zijn gezin geluk

Ieder gezin heeft zo zijn eigen vocabulaire, is de ­inschatting van Martijn van de Griendt. Koosnaampjes of andere stopwoordjes. Bij de fotograaf thuis is dat ‘hupsje doen’. Hij vertelt dat zijn vriendin ontzettend positief is ingesteld. “Als ik even niet vrolijk ben, ­gewoon zoals iedereen dat weleens niet is, dan zegt zij altijd ‘hupsje doen’. Mijn dochtertje is nog geen twee, maar ze kent de tekst en het ritueel al. Als er ‘hupsje doen’ wordt gezegd, dan vindt ze het leuk om met z’n drieën te gaan springen.”

Voor Van de Griendt staat ‘hupsje doen’ symbool voor hoop en geluk. Omdat het hem doet denken aan zijn gezin. “We zitten in de ellende van de coronacrisis, maar samen met hen maakt het allemaal geen reet uit. We hebben genoeg aan elkaar. Zoals die ochtend in Bergen aan Zee in het hotel; ik zette het op de foto.”

De fotograaf liep al langer rond met het idee om zijn rechterpols te tatoeëren. Op zijn linker staat al een ­kindertekening. Toen het verzoek kwam ‘hoop’ in beeld te vatten, kwam het idee in een stroomversnelling. “Achteraf was ik net op tijd”, vertelt Van de Griendt. “Een paar dagen later kwam de nieuwe lockdown en moesten ook tatoeëerders de deuren sluiten.”