‘Hunted Vips’ en ‘Arcadia’: intrigerende tv die je wel met wat vragen achterlaat

Gelukkig, de laatste twee afleveringen van Hunted Vips bleven verschoond van roddeltantes en klikspanen. En de finale maandag was zinderend, met veel slim denkwerk van de opsporingsdienst, maar ook sterke prestaties van de voortvluchtigen: meerdere hijgende hertjes zijn de jacht ontkomen.

Wie de finale nog wil gaan bekijken, gelieve de rest van deze column op een later tijdstip te lezen. Maar ik móet kwijt hoe ik heb gelachen toen een der opgejaagden op het moment suprême - er restten nog slechts luttele seconden om te ontsnappen - stopte met rennen om zijn schoenen uit te trekken. Want de brave jongen moest door een sloot. Het mag een wonder heten dat zijn wél doordenderende partner ter plekke niet explodeerde van verbijstering.

Cool of gestoord? In de napraat verklaarde sportpresentator Jeroen Stomphorst - hij was het - dat hij speciale zooltjes draagt die hij netjes wilde houden. Nou ja, het zal het imago van de mensen die bij NOS Studio Sport werken verder geen kwaad doen, zullen we maar denken.

Arcadia is een wereld waarin de meesten van u niet zouden willen wonen

Het thema van Hunted - hoe de big brothers van deze wereld tegenwoordig vrijwel elke stap van je weten te monitoren - is ook het thema van de nieuwe dramaserie Arcadia, zondags op NPO3. Een kostbaar Orwelliaans project van de Vlaamse en Nederlandse publieke omroepen samen, met ook wat Duits geld. Het steeds populairder wordende woord ‘dystopisch’ - de tegenhanger van utopisch - is er volledig op van toepassing: Arcadia is een wereld waarin de meesten van u niet zouden willen wonen. Al is er op zich niet veel mis met het motto van de fictieve natie: ‘Je krijgt wat je verdient op basis van wat je doet voor de samenleving’.

Maar alle mensen in Arcadia hebben een onderhuidse chip, die ambtenaren op ieder moment kunnen uitlezen om te weten of ze met een brave, normale burger van doen hebben. Ben je een negen, of een vijfje? Gedrag, IQ, maar ook een probleem als autisme tellen mee, en bepalen welke baan je kunt krijgen en welke privileges je geniet. Bega je een grote fout, dan word je als nul gedeporteerd naar de periferie der ongelukkigen. Het verhaal van Arcadia volgt een familie waarvan meerdere leden knakken onder het strakke systeem. Althans: ik bekeek pas twee afleveringen, maar heb actrice Monic Hendrickx, een der hoofdrolspelers, al bijna net zo vaak angstig zien kijken als in Penoza.

Intrigerend, waarbij ik alleen hoop dat de prikkelende vraag of zo’n strenge maatschappij wellicht ook voordelen biedt, nog aan de orde komt. Wie weet volgt er gaandeweg meer nuance, in het tot nu toe zwart-witte plaatje.

Militaire uitvalsbasis

Waar ik ook meer over wil weten zijn sommige landschapsscènes. Bekroond regisseur Tim Oliehoek - De Zaak Menten, Hendrik Groen - creëerde een grijze, grimmige sfeer met een hoofdrol voor iconisch beton. Zoals dat van Gebouw A van Radio Kootwijk, het fotogenieke monument midden op de Veluwe, dat in Arcadia een militaire uitvalsbasis is.

Vorig najaar wond onderzoeksprogramma Pointer - net als Arcadia van KRO-NCRV - zich samen met omwonenden op over de drukte rond dit gebouw, dat op de rand van een Natura 2000-gebied staat, maar waar Staatsbosbeheer toch allerlei verkeer en evenementen gedoogt.

Dus het is best verrassend er nu al die actie te zien.

Vijf keer per week schrijven Renate van der Bas en Maaike Bos columns over televisie.