Hoera, in ‘The Barbarians’ spreken de Romeinen Latijn

Er zijn maar weinig dingen waar ik zo op afknap als overduidelijke historische fouten of slordigheden in een film of serie. Een achttiende-eeuwse dame met een dikke laag make-up of uitgroei bij de haarwortels, een korset dat wordt gedragen op de blote huid, onzinnige onbewezen rituelen of uitspraken die zó ver hun tijd vooruit zijn dat de maker duidelijk een punt wil maken – Mary, Queen of Scots, die in de gelijknamige film tegen haar flamboyante, homoseksuele bediende zegt dat hij mag zijn wie hij is.

Des te harder ging mijn hart dus kloppen toen de eerste Romeinen in de serie The ­Barbarians op Netflix hun mond opendeden: ze spraken geen Engels, geen Italiaans. Ze spraken Latijn. Nou, dan kun je bij mij al weinig meer fout doen. Netflix start de serie automatisch op met Engelse nasynchronisatie, dus zet die vooral meteen uit als u gaat kijken.

Romeinen versus Germanen

De serie verhaalt over de aanloop naar de Slag bij het Teutoburgerwoud, een veldslag in het jaar 9 na Christus met aan de ene kant drie Romeinse legioenen en aan de andere kant een coalitie van vier Germaanse stammen. Deze slag is bepalend geweest voor de opmars van het Romeinse Rijk en was bovendien bijzonder vanwege de verdeeldheid en onderlinge concurrentie onder de Germaanse stammen, die zich met veel moeite verenigden om maar een kans te maken tegen de Romeinen.

Voeg daar een driehoeksverhouding aan toe van een strijdlustige, vrouwelijke protagonist, een door loyaliteit verscheurde Romein en een sympathieke Germaanse strijder, en je hebt een fascinerende tv-serie die een verhaal vertelt dat niet al tot in den treure is uitgemolken in series, films en ­boeken.

Dat de strijd wordt aangevoerd door een vrouw is historisch niet bewezen, maar het hád gekund. Waarom zou Thusnelda – gefrustreerd, omdat haar vader haar voor vijf paarden aan een bevriend stamhoofd verkoopt, woest omdat de Romeinen haar broertje kreupel slaan – niet dwars tegen de mores van de tijd in gaan? Als het echt zo was gebeurd, hadden de veelal mannelijke geschiedschrijvers het waarschijnlijk verdoezeld.

Dat de serie niet vooraan in de rij stond bij het uitdelen van de budgetten zie je er soms wel aan af, de voortdurend aangehaalde wolfmetafoor wordt op een gegeven moment een beetje vermoeiend en de grote eindstrijd die in werkelijkheid een horrorshow was die zich uitstrekte over meerdere dagen, wordt afgedaan in een minuut of twintig. Maar dan wel weer góéd afgedaan, dat moet gezegd.

Het immer mistige woud

Ook komen de juiste personen elkaar wel heel vaak net toevallig tegen in het ondoordringbare – en gek genoeg altijd mistige – woud en worden dezelfde afstanden soms in een nacht, soms in meerdere dagen af­gelegd. Zonde en jammer.

The Barbarians komt qua kwaliteit niet in de buurt van Game of Thrones of Vikings, maar de serie is vanwege de fascinerende ­geschiedenis en de sterke acteurs – die dus bijzonder authentiek overkomen door Latijn en Duits te spreken – zeker de moeite waard, niet ­alleen voor de geschiedenis­liefhebber. Gelukkig durfde Netflix het aan een tweede seizoen te bestellen.

The Barbarians is te zien op Netflix