Het ‘Wehrmachtsheim’ in Hoek staat er voorlopig nog wel

En waar een gekke zaak speelt, daar wil ik zijn. Rond lunchtijd klopte ik aan bij het elegante etablissement aan de Badweg.

Aan een ronde tafel zaten wat mensen in overleg. Ik vroeg of een van hen de eigenaar was. “Ja”, reageerde een oudere heer, “dat ben ik, Moerman.” Ik informeerde of hij voelde voor een interview. Nee, zei hij. En zo stond ik binnen één minuut weer op de stoep. Samen met mijn gekke zaak.

Een dag eerder had ik een brief gelezen van b. en w. van Rotterdam. Aan de gemeenteraad stelden ze voor om Het Jagershuis en de erachter liggende waterbunker voorlopig aan te wijzen als gemeentelijk monument. Voorlopig, omdat eerst de eigenaar en andere betrokkenen hun zienswijze mogen ontvouwen en er daarna een advies moet komen van de welstandscommissie.

Waarom niet gewacht?

Als lezer denk je: waarom niet gewoon gewacht op die adviezen, en dan meteen een definitief besluit genomen? Tja, het heeft er alle schijn van dat de gemeente eieren voor haar geld heeft gekozen. Dat staat natuurlijk niet in die brief, maar feit is dat er al een heel plan klaar lag om Het Jagershuis te slopen en op die plek negentien appartementen te bouwen.

Het zou vanwege de omgeving een ‘bunkerachtig complex’ worden, met de waterbunker als wellnessruimte. Ontwikkelaar Alexander Bouhuisen uit Naaldwijk: “De welstandscommissie had ons plan al goedgekeurd, we zouden uiterlijk begin volgend jaar willen bouwen”.

Maar toen kreeg Cor Quist er lucht van. De voorzitter van Vesting Hoek van Holland vroeg zich op de Westlandse tv af: waar zit het ‘culturele verstand’? “In 1942 is dit restaurant als Wehrmachtsheim neergezet voor Duitse soldaten om er een hapje te eten.” Militair erfgoed dus, onderdeel van de Duitse verdedigingslinie langs de Europese kust, de Atlantikwall.

Korte tijd later sloeg ook een aantal erfgoedorganisaties, waaronder Roterodamum, alarm. Het Jagershuis moest direct monument worden om het te behoeden voor sloop. Drie weken later kwam het college met zijn ‘voorlopig-brief’, waardoor het bouwplan nu op losse schroeven staat.

Eerste slag

Is Quist tevreden? “De eerste slag hebben we gewonnen”, antwoordt hij, “maar nu het vervolg nog.” Nog steeds kwelt hem de vraag wat er is misgegaan aan de Coolsingel. “De historische kennis moet toch 0,0 procent zijn, als je bijna zo ver bent om een bouwplan als dit uit te voeren. En dat terwijl de provincie de Atlantikwall heeft aangewezen als erfgoedlijn.”

Vervolgens telefoneer ik met Luuk de Boer van Historisch Genootschap Roterodamum. Hij zegt: “Rotterdam onderhoudt een merkwaardige relatie met haar verleden. Aan de ene kant lijkt er een groeiend geschiedkundig besef te zijn dat gebouwen hun eigen verhaal vertellen. Aan de andere kant worden tachtig jaar na het bombardement gebouwen met een oorlogshistorische context gewoon met sloop bedreigd.” Ik bel met Bouhuisen. “Ik reken er nog op dat het bouwplan doorgaat”, zegt hij.

Tot slot neem ik contact op met het stadhuis: berust het sloopplan wellicht op een blunder? En toen bleef het stil.

Met het oog van een antropoloog en de pen van een dichter doet Wim Boevink dagelijks verslag over de grote en kleine wereld om hem heen.
Lees meer afleveringen van zijn Klein Verslag op trouw.nl/kleinverslag.

Lees ook:

Bunker uit WO II verrijst tijdelijk uit het zand

Bij de herinrichting van de Scheveningse boulevard werd een nieuwe bunker ontdekt. Bezoekers waren er maar een dag welkom, daarna ging het zand er voorgoed overheen.